ارزهای فیات (Fiat)

دوره‌های آموزشی جاری

دیکشنری تخصصی ترجمیک، به کمک مترجمان متخصص ترجمیک تکمیل و اصلاح می‌شود. به همین دلیل شما می‌توانید به روز ترین کلمات مد نظر خود را از این طریق دریافت نمایید و معنی آن را در مقالات و کتاب‌های خود به خوبی به کار برید. یک دیکشنری تخصصی انگلیسی به فارسی برای استفاده شما آماده است!

دیکشنری انگلیسی به فارسی - عمومی

دیکشنری یکی از اصلی‌ترین نیازهای مترجمان و کسانی است که با زبان خارجی و متون خارجی سر و کار دارند. دیکشنری عمومی ترجمیک با استفاده از منابع معتبر آنلاین و مکتوب تهیه شده و برای استفاده در اختیار عموم علاقه مندان قرار گرفته است. لطفا پیشنهادات و انتقادات خود را با ما در میان بگذارید: تماس با ما.

دیکشنری فارسی به انگلیسی، دیکشنری انگلیسی به فارسی، دیکشنری آنلاین، دیکشنری تخصصی عمران، دیکشنری تخصصی برق، دیکشنری رایگان آنلاین، ديكشنري، ديكشنري آنلاين، ديكشنري تخصصي

معنی Fiat Currencies, معنی Fهشف Cعققثئرهثس, معنی Fiat Currencies, معنی اصطلاح Fiat Currencies, معادل Fiat Currencies, Fiat Currencies چی میشه؟, Fiat Currencies یعنی چی؟, Fiat Currencies synonym, Fiat Currencies definition,

بانک	شماره حساب
بانک ملی ویژه اشخاص حقیقی	IR920170000000225013147009 فاطمه بیدختی
بانک توسعه تعاون ویژه اشخاص حقوقی	IR150220172502115358682001 موسسه آوای هوشمند سخن
PayPal ویژه واریز ارزی	zzangenehm - at - gmail.com

بانک	شماره کارت
بانک ملی ویژه اشخاص حقیقی	> فاطمه بیدختی
بانک توسعه تعاون ویژه اشخاص حقوقی	5029087001268328 موسسه آوای هوشمند سخن

مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

موسسه فرهنگی هنری آوای هوشمند سخن (ترجمیک) با مجوز شماره 98/1/27515 از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می‌نماید.

درباره ترجمیک

ترجمیک، بزرگ‌ترین پلتفرم خدمات زبانی (ترجمه، ویرایش و تولید محتوا) در ایران و یک شرکت خلاق و پیشرو مستقر در مرکز رشد فناوری‌های پیشرفته دانشگاه صنعتی شریف است. مترجمان، ویراستاران، نویسندگان و گویندگان ایرانی و خارجی ما در زمینه فعالیت خود بسیار ماهر و با تجربه هستند.

ما در ترجمیک، خدمات تخصصی مختلفی را از قبیل ترجمه تخصصی متون، ترجمه مقاله، ترجمه کتاب، ترجمه همزمان، ترجمه رسمی مدارک، ویراستاری نیتیو مقالات و متون و تولید محتوای متنی و صوتی ارائه می‌کنیم.

پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟

ارز فیات یا پول بی‌پشتوانه مانند دلار آمریکا، در حقیقت یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادرکننده‌اش می‌گیرد و برخلاف پول کالایی ارزش آن به یک کالای فیزیکی بستگی ندارد. فیات از واژه لاتین به همین نام و به معنی «بگذارید انجام شود» گرفته شده‌ می‌باشد. دولتی که پول فیات را چاپ می‌کند، عامل تعیین‌کننده در ارزش آن می‌باشد. هَم‌اکنون اکثر کشورها از سیستم ارز فیات برای خرید کالا، خدمات، سرمایه‌گذاری و سپرده‌گذاری استفاده می‌کنند. این سیستم پولی در حقیقت جایگزین استاندارد طلا و پول کالایی شده می‌باشد.

پیدایش پول فیات

منشا پیدایش پول فیات به قرن‌ها پیش در کشور چین و زمانی که استان سیچوآن تصمیم گرفت پول کاغذی خود را در قرن ۱۱ چاپ کند، برمی‌گردد. در نخست این پول به ابریشم، طلا یا نقره قابل تبدیل بود. اما در نهایت با روی کار آمدن قوبلای خان، سیستم ارزی فیات را در قرن ۱۳ به راه انداخت. این سیستم ارزی برای امپراتوری مغول گران تمام شد، به طوری که مورخان هزینه‌کردن‌های بی‌رویه و ابرتورم ناشی از آن را از دلایل اساسی سقوط این امپراتوری می‌دانند.

در قرن ۱۷ام پول فیات در قاره اروپا و کشورهای اسپانیا، هلند و سوئد نیز مورد استفاده جای گرفت. سیستم ارز فیات در سوئد با شکست روبرو شد و دولت آن را با استاندارد نقره جایگزین کرد. در دو قرن آتی، فرانسه نو و مستعمرات سیزده‌‌گانه در آمریکای شمالی نیز این سیستم را به کار گرفتند و بعدها دولت فدرال ایالات متحده نیز از آن استفاده کرد.

در قرن ۲۰ام میلادی دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال ۱۹۳۳ به بعد دولت، مبادله پول‌های کاغذی با طلا را متوقف ساخت. در سال ۱۹۷۲ نیز به دستور رئیس‌جمهور وقت، ریچارد نیکسون، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در مقیاس جهانی رقم زد.

ارزهای فیات و استاندارد طلا

استاندارد طلا اجازه تبدیل اسکناس‌های کاغذی به طلا را می‌داد. در حقیقت پشتوانه تمامی پول‌های کاغذی منابع محدود طلا بود که از طریق دولت نگهداری می‌شد. تحت سیستم ارزی با پشتوانه طلا، دولت‌ها و بانک‌ها تنها در صورت داشتن ذخایر طلا، قادر به معرفی مقدار برابری از ارز جدید به اقتصاد بودند. این سیستم پولی، جلوی دولت را از خلق پول و افزایش ارزش آن تنها بر مبانی فاکتورهای اقتصادی می‌گرفت.

در سوی دیگر، تحت سیستم ارز فیات پول دیگر به حاویی یا کالای به خصوصی قابل تبدیل نیست. دولتمردان با پول‌های فیات، به طور مستقیم می‌توانند بر روی ارزش ارزهای ملی تاثیر گذاشته و آن را به شرایط اقتصادی کشور پیوند زنند. در این سیستم پولی، دولت و بانک‌های مرکزی اساسی‌ترین نقش را در روبروه با رویدادهای مالی مختلف مانند ایجاد بانکداری ذخیره کسری یا تسهیلات کمی ایفا می‌کنند.

طرفداران استاندارد طلا بر این باورند که این سیستم ارزی به دلیل پشتیبانی شدن از طریق یک حاویی فیزیکی و باارزش، از ثبات بیشتری برخوردار می‌باشد. در مقابل طرفدران پول‌های فیات عقیده دارند که قیمت طلا به خودی خود بی‌ثبات می‌باشد. در قالب این مفهوم، ارزش هر دو نوع سیستم پولی نوسان خواهد داشت. اما در سیستم ارزی فیات، دولت در دوران اضطرار اقتصادی انعطاف بیشتری در اقدامات ضروری خواهد داشت.

مزایا و معایب پول‌ فیات

متخصصین حوزه مالی و اقتصاددانان در حمایت از ارزهای فیات هم عقیده نیستند. مدافعان و مخالفان آن مزایا و معایب زیر را برای ارزهای فیات مطرح می‌کنند:

کمیابی (Scarcity): پول‌ فیات از کمیابی کالا یا حاویی فیزیکی مانند طلا تاثیر نمی‌پذیرد.

هزینه: خلق پول فیات از نظر اقتصادی درمورد پول کالایی مناسب‌تر می‌باشد.

واکنش‌پذیر: پول فیات این قدرت را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار می‌دهد که درمورد بحران‌های اقتصادی انعطاف کافی را داشته باشند.

مبادلات بین‌المللی: ارزهای فیات از طریق تعداد زیادی از کشورها در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این باعث عرضه فرم قابل قبولی از پول برای مبادلات تجاری شده می‌باشد.

راحتی: برخلاف طلا، پول فیات به ذخایر فیزیکی که نیازمند نگهداری، محافظت، نظارت و دیگر امور هزینه‌زا باشد، نیست.

نبود ارزش ذاتی: ارزهای فیات فاقد ارزش ذاتی می‌باشند. این به دولت‌ها امکان «خلق پول از هیچ چیز» را می‌دهد که می‌تواند به ابرتورم و ارزهای فیات (Fiat) در نهایت سقوط سیستم اقتصادی یک کشور منجر شود.

سابقه تاریک: از نظر نمونه‌های تاریخی، پیاده‌سازی سیستم‌ ارزی فیات معمولاً به سقوط نظام‌های مالی ختم شده است که بیانگر خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی می‌باشد.

ارز فیات و ارز دیجیتال

تنها مانندت بین ارز فیات و ارز دیجیتال در نداشتن پشتوانه فیزیکی آن‌همی‌باشد. در حالی که ارز فیات از طریق دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کنترل می‌شود، ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکزی دارند.

تفاوت آشکار این دو سیستم پولی، در نحوه ایجاد پول‌های جدید در هر یک از آن‌همی‌باشد. بیت کوین به عنوان نمونه برتر ارزهای دیجیتال، در مقایسه با پول‌های فیات که در کنترل بانک‌هاست و اساساً می‌توانند بدون هیچ پایه و اساسی به وجود آیند، عرضه و تعداد سکه محدودی دارد.

به عنوان شکل دیجیتالی پول، ارزهای دیجیتال هیچ قرین فیزیکی ندارند و به هیچ مرزی محدود نمی‌شوند. افزون بر این، تراکنش‌‌ها در ارزهای دیجیتال برگشت‌ناپذیر است در حالی که در ارزهای فیات اینگونه نیست.

لازم به اشاره است که بازار ارز دیجیتال دربرابر بازارهای سنتی و مبادلات ارزی بسیار کوچکتر و پرنوسان‌تر می‌باشد. این یکی از دلایلی است که مانع از فراگیر شدن و پذیرش گسترده این ارزها در عرصه بین‌المللی شده می‌باشد. اما با رشد بازار ارزهای دیجیتال، به احتمال زیاد نوسان آن نیز کمتر و کمتر می‌گردد.

نتیجه‌گیری

آینده هیچ یک از سیستم‌های ارزی از قطعیت لازم برخوردار نیست. در حالی که ارزهای دیجیتال راه‌ زیادی برای پیمودن و روبرو شدن با موانع مختلف در پیش دارند، تاریخ ارزهای فیات بیانگر آسیب‌پذیر بودن این نوع از پول بوده می‌باشد.

این از دلایل اساسی حرکت تعدادی از مردم به سوی سیستم ارز دیجیتال و استفاده از آن‌ها در تراکنش‌های مالی می‌باشد.

یکی از تفکرات اساسی بیت کوین و ارزهای دیجیتال، کشف شکل جدیدی از پول بر روی شبکه‌ای توزیع شده‌ و همتا به همتا بوده می‌باشد. بیت کوین می‌تواند به عنوان یک شبکه‌ی اقتصادیِ جایگزین نقش مهمی در آینده اقتصاد جهانی ایفا کند.

مثال معامله فیات با ارز رمزنگاری شده

در مطلب پیشین، معامله گری در برابر سرمایه‌گذاری را بررسی کردیم. در این مطلب نمونه‌ای از معامله فیات با رمزارز را ارائه خواهیم داد.

فرض کنید یک معامله‌گر 3200 دلار پول داشته است. در دسامبر سال 2018 اقدام به خرید بیت‌کوین با قیمت 3200 دلار کرده و در ژوئن 2019 با قیمت 13200 دلار آن را فروخته است. این بعنی 10000 دلار سود خالص.

به علاوه اگر او به جای فروش بیت‌کوین در سقف 132000 دلاری و کسب سود 10000 دلاری، آن را نگه می‌داشت تا زمانیکه ارزش بیت‌کوین به 3800 دلار افت کرد و آنگاه اقدام به فروش می‌کرد، سودی در حدود 500 دلار نصیب او می‌شد.

در حالت اول معامله‌گر ارزش دارایی خود را ارتقا داد و سپس آن را فروخت و منتظر ماند تا دوباره در یک موقعیت مناسب زمانیکه قیمت بیت‌کوین کاهش چشمگیری پیدا کرد، دوباره اقدام به خرید کند.

این یک نمونه از معامله فیات با ارز رمزنگاری شده است که در یک نوسان قیمتی بزرگ انجام شده است. اینگونه معامله‌گری غیرممکن نیست ولی بسیار سخت است که اگر بتوان از پس آن برامد، سودهای هنگفتی نصیب معامله‌گر خواهد شد.

در یک بازه زمانی یکساله در سال 2019 ده‌ها سقف و کف قیمتی متفاوت دیگر نیز در اثر نوسانات قیمتی ایجاد شد که هرکدامش فرصتی برای خرید و فروش به منظور سود بیشتر بود.

حتی در طول یک روز هم به دلیل ذات نوسانی قیمت بیت‌کوین، فرصت‌های معاملات بسیار خوبی برای نوسان‌گیری معامله فیات به ارز رمزنگاری شده فراهم می‌شود.

ارز فیات: تعریف، مثال، فیات در مقابل رمزنگاری، مزایا و معایب

ارز فیات پولی است که توسط دولت محلی صادر می شود و برای پرداخت های واقعی استفاده می شود. پول فیات فاقد ارزش ذاتی است و در طلا یا نقره قابل بازخرید نیست. پول فیات یک پول قانونی توسط دولت است. اصطلاح فیات از لاتین گرفته شده است. به معنای مجوز رسمی است. همانطور که از نام آن پیداست، پول فیات توسط دولت مجاز است.

اولین استفاده از ارز فیات به چین برمی گردد. در آن زمان، آنها پول پشتوانه دارایی بودند. دولت های قبلی از یک کالای فیزیکی، معمولاً از فلزات گرانبها مانند طلا یا نقره، پول ضرب می کردند. اما زمانی ظرفیت دولت برای نگهداری این فلزات برای هر سکه سخت شد. تا آن زمان استفاده از ارز فیات رایج شده بود. در حال حاضر، در کل 180 ارز فیات در جهان وجود دارد.

شکل دیجیتالی ارزهای فیات در چند سال گذشته در حال ظهور است، یعنی CBDC. CBDC مخفف ارزهای دیجیتال بانک مرکزی است. CBDCها توسط بانک مرکزی کشور ایجاد و حمایت خواهند شد.

پول فیات چگونه کار می کند؟

ارزش پول فیات توسط عرضه و تقاضا هدایت می شود. عرضه یا میزان پول مورد نیاز در اقتصاد توسط بانک های مرکزی تعیین می شود. با این حال، دولت این آزادی را ندارد که هر چقدر که می‌خواهد پول چاپ کند و در نتیجه اقتصاد دچار تورم و تورم می‌شود. بانک های مرکزی نوعی ثبات در سیستم ارائه می دهند.

اما معمولاً یک سؤال مطرح می‌شود: اگر توسط دارایی‌ها پشتیبانی نمی‌شود، پس چه چیزی برای پول فیات ارزش دارد؟ اعلامیه دولت و ایمان صاحبان آن ارزش پول واقعی را فراهم می کند. ارزش پول فیات به عملکرد اقتصاد کشور، حاکمیت کشور، y و نرخ بهره بستگی دارد. به عنوان مثال، کشوری که ناآرامی های سیاسی را تجربه می کند، ارز شکننده ای نیز خواهد داشت.

نمونه ای از پول فیات

برای سال ها پول ملی ایالات متحده توسط طلا و نقره پشتیبانی می شد. سپس، در سال 1933، در دوران رکود بزرگ، دولت قوانین بانکداری اضطراری را تصویب کرد. هدف از ارائه این لایحه القای مجدد اعتماد عمومی به بخش مالی ملی بود. بعداً، این عمل برنامه ای برای بازسازی بانک خریداری کرد. در سال 1971، دولت ایالات متحده به طور کامل استاندارد طلا را برای معاملات بین المللی کنار گذاشت. سپس دلار به طور رسمی به پول فیات تبدیل شد. اکنون دلار آمریکا با "اعتماد کامل و اعتبار دولت ایالات متحده" پشتیبانی می شود.

فیات مانی در مقابل ارزهای دیجیتال

دو مورد استفاده از هر ارز وجود دارد: ذخیره ارزش و روش پرداخت/تبادله. بیایید دو ارز را از این نظر درک کنیم. اما قبل از آن اجازه دهید درک مختصری از چیست داشته باشیم ارز رمزنگاری:

اولین ارز دیجیتال، بیت کوین، در سال 2009 پدیدار شد. ارزهای دیجیتال چیزی جز ارزهای مجازی یا دیجیتال نیستند و بخشی از امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) هستند. این روزها اصطلاح ارز فیات برای متمایز کردن آن از ارزهای دیجیتال استفاده می شود. رمزنگاری ذاتاً غیرمتمرکز هستند در حالی که ارزهای فیات بسیار متمرکز هستند. ارزهای دیجیتال برای تنظیم نیازی به هویت مرکزی ندارند در حالی که ارزهای فیات به یک سازمان متمرکز وابسته هستند. رمزارزها توسط یک شبکه توزیع شده از گره ها یا رایانه ها مدیریت می شوند.

فیات پول در مقابل ارزهای دیجیتال: فروشگاهی از ارزش

کریپتو کارنسی ( رمز ارزها ) به عنوان یک فروشگاه ارزش محبوب تر است. عملکرد آنها تقریباً شبیه به فلزات گرانبها مانند طلا است. بیت کوین اغلب به عنوان "طلای دیجیتال" نامیده می شود. بیت کوین نیز استخراج می شود، بنابراین عرضه آن نیز محدود است. مجموع عرضه بیت کوین 21 میلیون است.

از سوی دیگر، عرضه پول فیات بی حد و حصر است زیرا چاپ می شود و می توان آن را بر اساس تقاضا تولید کرد. به عنوان مثال، ترازنامه فدرال رزرو از سال 2007 رشد قابل توجهی را نشان می دهد.ارزهای فیات (Fiat) ارزهای فیات (Fiat)

فیات پول در مقابل ارزهای دیجیتال: یک وسیله مبادله

در حالی که عضو سازمانهای سری ومخفی علاقه مندان استدلال می کنند که ارز دیجیتال جایگزین پول فیات به عنوان روش پرداخت خواهد شد. استدلال بر این واقعیت استوار است که مسلم ارز رمزنگاری ارائه تراکنش های آنی در سراسر جهان. با این ارزهای فیات (Fiat) حال، عملاً چندین دهه با آن فاصله داریم، به ویژه با نگاهی به سناریوی فعلی بازار کریپتو. اگرچه برخی از شرکت ها و افراد تراکنش های ارز دیجیتال را آغاز کرده اند. فیات هنوز روش اصلی معامله در سراسر جهان است.

پول بدون پشتوانه پول فیات یک ارز فیزیکی است که توسط یک مقام مرکزی صادر و مدیریت می شود. پول فیات برای پرداخت های واقعی در سراسر جهان استفاده می شود. پول فیات نیز به عنوان یک ذخیره ارزش قابل اعتماد است.

کریپتو کارنسی ( رمز ارزها ) رمزارزها موجودیت های غیرمتمرکز هستند که معمولاً توسط یک شبکه توزیع شده از گره ها مدیریت می شوند. برخی از ارزهای رمزپایه تراکنش‌های تقریباً آنی را ارائه می‌کنند. به دلیل ماهیت بسیار فرار آنها، آنها به عنوان ذخیره ارزش قابل اعتماد در نظر گرفته نمی شوند.

ارز فیات: مزایا و معایب

مزیت اصلی ارز فیات این است که تولید آسان است و معاملات آسان را ترویج می کند. پول فیات را می توان به راحتی از یک مکان به مکان دیگر حمل کرد. از آنجایی که توسط بانک مرکزی مدیریت می شود، ثبات را ارائه می دهد. علاوه بر این، در صورت بروز بحران مالی، دولت می تواند بهتر از عهده آن برآید.

مزیت دیگر ارز فیات برای فلزات گرانبها یا کالاهای فیزیکی مانند طلا قابل اعتماد نیست. بنابراین، بازیگران خارجی نمی توانند بر عرضه و تقاضای بازار تأثیر بگذارند یا دستکاری کنند. از این رو هیچ ریسکی برای قیمت ارز وجود ندارد. پول فیات نوسانات کمتری دارد.

پول فیات کنترل شده توسط بانک مرکزی یک نقطه ضعف نیز دارد. بانک مرکزی به راحتی می تواند پول را سوء مدیریت کند. مانند برخی موارد می تواند پول زیادی چاپ کند که در برخی موارد می تواند منجر به تورم شدید شود.

آیا کریپتو جایگزینی برای پول فیات است؟

همانطور که در بالا بحث کردیم، ارز رمزنگاری تا جایگزینی برای فیات فاصله دارند. با این حال، استفاده از آنها به عنوان جایگزینی برای فیات آغاز شده است. اما واقعیت این است که بیشتر ارز رمزنگاری فرار هستند که استفاده از آنها را به عنوان روش پرداخت دشوار می کند. در همین حال، برخی از افراد هنوز به هیچ وجه از در نظر گرفتن رمزارز به عنوان یک ارز خودداری می کنند. اگرچه بسیاری از سرمایه گذاران کریپتو قاطعانه معتقدند که ارزهای دیجیتال رشد خواهند کرد.

Saurav Bhattacharjee مسئول تیم توسعه Broadcast The Coin Republic است.
او در 2 سال گذشته به پوشش Metaverse و NFT مشغول بوده است.
Saurav با مصاحبه‌های درخشان در مجموعه خود مانند Nicehash، Paxful، WallstreetWolvesNFT، Bitholla، Totemfi، EOS.io و غیره، جایزه NFT SUPERSTARS AWARD را رهبری کرده و با موفقیت میزبان اولین جایزه در سال 2021 بوده است.

کریپتو چیست؟ تفاوت آن با ارز فیات چیست؟

کریپتو چیست ؟ تفاوت آن با ارز فیات چیست؟ شاید شما به تازگی قصد ورود به دنیای کریپتو کرده‌اید و اساساً می‌خواهید بدانید که کریپتوکارنسی یا بهتر است بگوییم «ارز دیجیتال» چیست. در این مقاله سعی داریم با زبانی ساده کریپتو و مفاهیم مربوط به آن را تعریف کنیم و همچنین توضیح دهیم که بازار کریپتوکارنسی چیست و ورود به آن چگونه است.

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال است که امنیت آن به واسطۀ رمزنگاری تأمین می‌شود؛ رمزنگاری جعل یا دوبار خرج کردن این ارز را تقریباً ناممکن می‌کند.

بسیاری از کریپتوها شبکه‌های غیرمتمرکزی هستند که بر اساس فناوری بلاک‌چین کار می‌کنند؛ فناوری بلاک‌چین یک دفتر حساب باز و توزیع شده (distributed ledger) است که همه به واسطۀ رایانه‌هایشان به آن دسترسی دارند؛ در واقع آن‌ها در رایانۀ خود از نرم‌افزاری استفاده می‌کنند که همۀ کاربران را به یکدیگر متصل می‌کند و بدین‌ترتیب می‌توانند اطلاعات را میان خود به اشتراک بگذارند؛ نکتۀ مهم آن است که میان این کاربران سلسله‌مراتب وجود ندارد و همۀ آن‌ها ماننده گره‌های هم‌سطح یا nodes در یک شبکه به هم متصل‌اند.

در این شبکه یا دفترحساب همۀ معامله‌ها ثبت می‌شود؛ بنابراین همۀ کاربران نسخه‌ای به‌روز شده از دفترحساب را دارند و همین موضوع تحریف معامله‌ها را ناممکن می‌کند. در نتیجه یکی از ویژگی‌های کریپتوکارنسی آن است که قدرتی مرکزی وجود ندارد که اختیاری برای دخالت و دستکاری در این دفتر داشته باشد.

برعکس در سیستم‌های مالی سنتی کافی است که سرور اصلی از میان برود، یا برای مثال پایگاه اطلاعات یک بانک پاک شود و نسخۀ پشتیبان از آن وجود نداشته باشد؛ در چنین صورتی بازیابی اطلاعات حساب کاربران و سابقۀ تراکنش‌هایشان بسیار دشوار خواهد بود. در مقابل، در سیستم کریپتوکارنسی هر گره یا node، که در واقع کاربران و رایانه‌هایشان هستند، یک نسخه از این پایگاه اطلاعات دارد که به صورت 24 ساعته در 365 روز سال به‌روزرسانی‌ می‌شود.

شبکه‌های متمرکز و غیرمتمرکز، منبع: آکادمی بایننس

کریپتوکارنسی‌ها امکان انتقال ارزش را در هرکجای جهان، بدون مداخله و واسطه، ممکن کرده‌اند. به همین دلیل است که ما آن‌ها را ارزهای بدون مجوز می‌دانیم، زیرا هرکسی با اتصال به اینترنت می‌تواند به معاملۀ کریپتو بپردازد.

چه کسی کریپتو را اختراع کرد؟

نخستین کریپتوکارنسی بیت‌کوین بود که در سال 2009 منتشر شد. اما بیت‌کوین به یکباره به وجود نیامده است؛ پیش از ابداع بیت‌کوین، تلاش‌های زیادی برای ساخت کریپتوکارنسی شد که هریک به سهم خود در ساختار کنونی آن نقش داشته‌اند.

در سال 1983، شخصی به نام دیوید چاوم (David Chaum) یک پول الکترونیک رمزنگاری شده را با نام ای‌کش (ecash) به وجود آورد. در سال 1995، او این پول را در یک سیستم پرداخت الکترونیک با نام دیجی‌کش (digicash) اجرا کرد که تا سال 1998 در یک بانک ایالات متحده، به عنوان سیستم پرداخت‌های خرد و جزئی استفاده می‌شد.

در سال 1996، آژانس امنیت ملی ایالات متحده مقاله‌ای را با موضوع رمزنگاری پول الکترونیک ناشناس منتشر کرد که در آن سیستم کریپتوکارنسی شرح داده شده بود. این مقاله برای نخستین بار در فهرست پستی (mailing list) دانشگاه ام‌آی‌تی منتشر شد و سپس در سال 1997 در مجلۀ “American Law Review” چاپ شد.

در سال 1998، یک مهندس کامپیوتر چینی با نام وای‌دای (Wei Dai) مقاله‌ای در شرح یک سیستم پول الکترونیک توزیع شده و ناشناس با نام “b-money” منتشر کرد. در این مقاله طرحی معرفی شده بود که در آن گروهی از نام‌های مستعار دیجیتالی که قابل ردیابی نیستند، به هم پول پرداخت می‌کنند و بدون کمک گرفتن از فرد سوم میان خودشان قراردادهایی را منعقد می‌کنند.

بلافاصله پس از آن فردی با نام نیک زابو (Nick Szabo) دربارۀ بیت‌گلد (bitgold) نوشت. بیت‌گلد همانند بیت‌کوین یک سیستم ارز الکترونیک بود که هیچ‌گاه اجرا نشد، اما آن را پیش‌درآمد بیت‌کوین می‌دانند؛ چنان‌ که در سیستم طراحی‌شده برای بیت‌گلد نیز هریک از مشارکت‌کنندگان قدرت پردازش رایانۀ خود را به حل معماهای رمزنگاری‌شده اختصاص می‌دادند و هر راه‌حل بخشی از چالش و معماری بعدی می‌شد و بدین ترتیب کوین‌های جدید تولید می‌شد.

سرانجام در سال 2009، بیت‌کوین ابداع شد. این کریپتو به دست شخص یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ابداع شد که تا‌کنون هویت آن ناشناس باقی‌مانده است. پس از بیت‌کوین تعداد زیاد دیگری کریپتوکارنسی به وجود آمد که قصد رقابت با بیت‌کوین را داشتند یا به دنبال توسعۀ ویژگی‌هایی بودند که در بیت‌کوین وجود ندارد؛ همانند اتریوم که بلاک‌چینی است که اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dapps) با استفاده از قراردادهای هوشمند (smart contracts) روی آن اجرا می‌شوند.

چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟

پس از بیت‌کوین، کریپتوهای بسیار زیادی ابداع شده که بعضی از آن‌ها در رقابت مستقیم با بیت‌کوین قرار گرفته‌اند. اما به طور کلی کریپتوکارنسی به دو گروه تقسیم می‌شود: بیت‌کوین و آلت‌کوین.

آلت‌کوین (altcoin) معمولاً به هر کوینی گفته می‌شود که بیت‌کوین نیست و برخی از آن‌ها عبارتند از اتر، دوج‌کوین، لیت‌کوین، پیر‌کوین، نِیم‌کوین و غیره . در واقع، واژۀ آلت‌کوین به معنای جایگزین بیت‌کوین است. نِیم‌کوین (namecoin) اولین آلت‌کوین است که در سال 2011 ایجاد شده است.

اگرچه بیشتر آلت‌کوین‌ها بر اساس همان چارچوب بنیادی بیت‌کوین ساخته شده‌اند، ادعا می‌شود که برخی از آن‌ها نسخه‌های بهتری از بیت‌کوین هستند و ویژگی‌هایی دارند که بیت‌کوین فاقد آن است؛ برای مثال اخیراً دربارۀ سرعت پایین شبکۀ بیت‌کوین، مصرف بالای انرژی در استخراج‌ آن، و در نتیجه پیامدهای زیست‌محیطی این کریپتو حواشی زیادی ایجاد شد؛ و این ادعا مطرح شد که کرپیتوهای دیگری چون دوج‌کوین از این نظر بر بیت‌کوین برتری دارند.

تفاوت پول فیات با کریپتو چیست ؟

زمانی در این دنیا، سیستم مبادلۀ کالا به کالا وجود داشت. یعنی اگر شخصی می‌خواست کالای خود را بفروشد، باید شخص دیگری را می‌یافت که کالای او را بخواهد و البته همان کالایی را داشته باشد که شخص اول خواستارش بود. برای مثال کشاورزی را تصور کنید که می‌خواهد گندمش را با لباس معامله کند؛ بنابراین باید به دنبال خیاطی باشد که گندم نیاز دارد.

پول فیات این مسئله را حل کرد و امکان معامله را میان افرادی که نیازهای متفاوتی دارند فراهم کرد؛ بدین‌ترتیب که محلی از ذخیرۀ ارزش را به وجود آورد. اما احتمالاً به هنگام ابداع پول، مردمی که از سیستم مبادلۀ کالا به کالا استفاده می‌کردند، از خود می‌پرسیدند که چرا این کاغذهای بی‌ارزش باید به اندازۀ کالاهای آن‌ها یا حتی بیش از آن ارزش داشته باشند!

کریپتوکارنسی همان‌کاری را با پول فیات می‌کند که پول فیات با سیستم مبادلۀ کالا به کالا کرد. زیرا یک محل ذخیرۀ دیگر از ارزش به وجود آورده است. اما احتمالا این پرسش برای افراد زیادی به وجود آمده است که این محل ذخیرۀ جدید چه تفاوتی با پول فیات دارد و اساسا چرا باید به آن اعتماد کرد؟ مجموعاً مزایای ارزهای فیات (Fiat) کریپتوکارنسی بر پول فیات را می‌توان به شرح زیر دانست:

• فیات یک پول قانونی است که ارزش آن به دولت و نهادهای قدرت وابسته است، مانند دلار آمریکا. اما کریپتوکارنسی ارزش خود را از شبکه‌ای می‌گیرد که در آن قدرتی مرکزی وجود ندارد و همۀ افراد به صورت هم سطح در آن حضور دارند. هرچه افراد و نهادهای بیشتری آن را بپذیرند، ارزش آن بیشتر می‌شود.
• کریپتو امن است و این امنیت و اعتبار خود را از این افراد می‌گیرد، زیرا همۀ افراد حاضر در شبکه به سابقۀ همۀ معاملات کریپتو دسترسی همزمان دارند و صحت آن را تأیید می‌کنند.
• توزیع پول فیات به واسطه نیاز دارد، اما کریپتو بر شبکه‌های غیرمتمرکز متکی است که آن را در سراسر جهان، بدون مانع و واسطه، جابجا می‌کنند.
• کریپتو به بی‌نهایت قابل تقسیم است. کمترین مبلغ دلار آمریکا می‌تواند یک سنت یا یا 0.01 دلار باشد، اما شما در صورت نیاز می‌توانید 0.00000000000001 بیت کوین بخرید.

آیا کریپتو قانونی است؟

شاید بهتر باشد که این سوال را برعکس بپرسیم: آیا کریپتو غیرقانونی است؟ پاسخ آن است که خیر! کریپتو به طور کلی غیرقانونی نیست و هرکسی می‌تواند آن را خریدوفروش کند. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که کریپتوکارنسی فاقد چارچوب مقرراتی است که کارکرد کنونی آن را به صورت یکپارچه مدیریت کند.

در حال حاضر در کشورهای مختلف با خریدوفروش کریپتو برخوردهای متفاوتی می‌شود. کشورهای معدودی هستند که تلاش می‌کنند مانع خریدوفروش کریپتو شوند، مانند رویکردهای اخیر دولت چین که موجب شده بسیاری از ماینرها قصد جابجایی و خروج از این کشور را داشته باشند. اما در اکثر کشورهای دنیا، مانند ایالات متحده، این کار منافاتی با قانون ندارد و هرروز نهادهای بیشتری من‌جمله شرکت‌های بیمه در حال پذیرفتن سیستم‌های پرداخت به کریپتوکارنسی هستند.

نقاط ضعف کریپتوکارنسی و بازار کریپتو چیست ؟

کریپتوکارنسی مزایای زیادی دارد که تا اینجا به موارد مهمی از آن‌ها اشاره کردیم. اما ارزهای فیات (Fiat) به عنوان کسی که قصد ورود به بازار کریپتوکارنسی را دارید، حتما باید با نقاط ضعف این سیستم هم آشنا باشید تا با آگاهی و احتیاط بیشتری در این بازار سرمایه‌گذاری و فعالیت کنید.

مهم‌ترین مسئله درباره بازار کریپتوکارنسی وضعیت بی‌ثبات آن است. ارزش کریپتو تابع عرضه و تقاضای آن است. هرقدر یک کریپتو بتواند با سرعت خرید و فروش شود، ارزش آن بالا می‌رود. بنابراین بازار کریپتو بازار بی‌ثباتی است و پیش‌بینی روند قیمت آن دشوار و پیچیده است. به همین دلیل تریدرهای حرفه‌ای در این بازار از ابزارهایی برای تحلیل سیر قیمت‌ها استفاده می‌کنند که البته تضمین‌شده نیست.

برای مثال اگر پیشینه تغییرات قیمت بیت‌کوین را بررسی کنیم، صعود و سقوط‌های ناگهانی و زیادی را مشاهده می‌کنیم. چنان‌که بیت‌کوین در دسامبر 2019 به حدود 19 هزار دلار رسید و در ماه‌های آتی به یکباره به 7 هزار دلار نزول پیدا کرد. همچنین در سال 2020 قیمت این کوین به بالای 60 هزار دلار رسید و سپس به یکباره ارزش آن نصف شد. این وضعیت دربارۀ کریپتوکارنسی‌های دیگر نیز صادق است.

نقد دیگر متوجه امنیت معاملات کریپتو است. باید توجه داشت که بلاک‌چین‌های کریپتوکارنسی‌ها بسیار امن هستند، اما سیستم‌های دیگری که با کریپتو درگیر هستند، مانند صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها، در برابر هک شدن به طور کامل در امان نیستند. در طول ده سالی که از عمر بیت‌کوین می‌گذرد، صرافی‌های بسیاری هک شدند و از آن‌ها دزدی شد. چنان‌که اخیراً نیز زنجیرۀ هوشمند بایننس هشدار داده که هکرهایی به صورت سازمان یافته قصد حمله به این زنجیره را دارند.

چگونه به بازار کریپتو وارد شوم؟

برای آنکه وارد بازار کریپتو شوید، ابتدا باید تصمیم بگیرید که هدف شما خریدوفروش است یا سرمایه‌گذاری. این دو ممکن است با هم اشتباه گرفته شوند، اما با یکدیگر تفاوت دارند. به زبان ساده سرمایه‌گذاری زمانی خوب است که شما یک دارایی را بخرید و برای مدت زمانی طولانی نگاه دارید تا قیمت آن رشد کند. اما خریدوفروش راهبردی است که به دنبال سودآوری کوتاه‌مدت یا میان‌مدت است.

افراد برحسب روحیه و ترجیح فردی خویش تصمیم می‌گیرند که راهبرد سرمایه‌گذاری را انتخاب کنند یا راهبرد خریدوفروش را. کسانی که نگران نوسان‌های کوتاه مدت هستند، ترجیح می‌دهند سرمایه‌گذاری کنند و به دنبال کسب سود در مدت زمان طولانی باشد. اما کسانی نیز هستند که مایل‌اند سود خود را در کوتاه‌مدت افزایش دهند و روزانه خریدوفروش کنند.

باید توجه داشت که این راهبرد دوم (یعنی خریدوفروش کریپتو) نیازمند اختصاص دادن زمان و همچنین تمرین در تحلیل روندهای بازار است و البته ریسک بیشتری به همراه دارد؛ بنابراین توصیه می‌شود که مبتدی‌هایی که به ابزار تحلیل روزانۀ بازار مجهز نیستند، بیشتر سراغ سرمایه‌گذاری بروند.

به هر‌ترتیب، برای آنکه وارد بازار کریپتو شوید، ابتدا باید با پول فیات خویش کریپتو بخرید. کریپتوکارنسی را می‌توان از صرافی‌های کریپتو خریداری کرد. برای استفاده از خدمات صرافی کریپتوکارنسی، باید ابتدا یک حساب کاربری در سایت آن‌ها بسازید و همچنین یک کیف پول الکترونیکی یا wallet را روی موبایل خودتان نصب و راه‌اندازی کنید و آن را به حساب بانکی پول فیات خود متصل کنید. بدین ترتیب می‌توانید کریپتو بخرید.

البته اخیرا اپلیکیشن‌هایی مانند رابین‌هود (robinhood) نیز امکان خریدن بسیاری از کریپتوهای اصلی مانند بیت‌کوین، اتر، دوج را فراهم کرده‌اند، بدون آنکه هزینه‌ و کارمزدی برای صرافی بپردازید.

چگونه در بازار کریپتو امنیت و آسودگی خاطر خود را بالا ببرم؟

همان‌طور که گفتیم، ورود به بازار کریپتوکارنسی دو ریسک مهم دارد:

1. بی‌ثباتی بازار و نوسان زیاد قیمت‌های کریپتوها.
2. امکان هک شدن سایت صرافی‌ها و کیف‌پول‌های الکترونیکی. بنابراین، برای آن‌که بتوانید تجربۀ نسبتاً امن‌تری را در بازار کریپتوکارنسی داشته باشید، باید برای هریک از این نقاط ضعف راه‌حلی بیابید.

راه مقابله با بی‌ثباتی بازار کریپتو آن است که:

1. بخشی از سرمایۀ خود را وارد بازار کنید که از دست دادن آن به شما ضربه نزند. هیچ‌گاه همۀ اندوختۀ خود را در بازار کریپتوکارنسی قرار ندهید.
2. بهتر است بتوانید روند بازار را به صورت نسبی تحلیل کنید و در این زمینه مهارت یابید.

مجموعاً برای تحلیل بازار دو روش کلی وجود دارد: تحلیل بنیادی (fundamental analysis) و تحلیل فنی یا تکنیکال (technical analysis). در ادامه دربارۀ هریک از این روش‌های کلی تحلیل توضیح مختصری آورده شده است:

1. تحلیل بنیادی روشی برای ارزیابی ارزش یک دارایی بر اساس مولفه‌های اقتصادی و مالی است. تحلیل‌گرانی که از این روش استفاده می‌کنند، شرایط کلان و خرد اقتصادی، صنعت و کسب‌وکارهایی که حامی یک دارایی هستند، را در نظر می‌گیرند.

تحلیل‌ بنیادی در زمینۀ کریپتوکارنسی بیشتر معطوف به سرمایه‌گذاری است، نه خریدوفروش کوتاه مدت. بدین‌منظور تحلیل‌گران بنیادی داده‌های عمومی بلاک‌چین‌ها ارزهای فیات (Fiat) را بررسی کنند که on-chain metric نام دارد. یعنی به جای داده‌های کوتاه‌مدتی چون هیجانات و احساسات مقطعی حاکم بر بازار، مولفه‌هایی چون تاریخچۀ معاملات در یک کریپتو یا تعداد آدرس‌های (کیف‌پول‌های) فعال در زنجیره، هش‌ریت شبکه، دارندگان اصلی و عمده و … را مورد بررسی قرار می‌دهند.

هدف این تحلیل رسیدن به پیش‌بینی دربارۀ ارزش آتی دارایی و مقایسۀ آن با ارزش کنونی‌اش است؛ این رویکرد قصد دارد تعیین کند که این دارایی هم‌اکنون زیرارزش واقعی خود است یا بالای آن قرار دارد. به هر ترتیب نباید از یاد برد که کریپتوکارنسی‌ها شکل جدید و نوپایی از دارایی هستند و در نتیجه نمی‌توان به مدل‌ها و روش‌های تحلیل بنیادی برای تعیین ارزش آن‌ها اعتماد کامل داشت. موفقیت یا شکست سرمایه‌گذاری در کریپتوکارنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد که ممکن است در چارچوب‌های فعلی تحلیل‌های بنیادی جای نگیرند.

2. تحلیل تکنیکال یا فنی رویکردی اساساً متفاوت است و برای خریدوفروش و کسب سود در کوتاه‌مدت مناسب‌تر است. این ارزهای فیات (Fiat) روش، برخلاف تحلیل‌ بنیادی، به دنبال ارزیابی ارزش اصلی و ذاتی یک دارایی نیست. تحلیل‌گران تکنیکال از تحرکات قیمت، الگوی نمودارها، اندیکاتورها استفاده می‌کنند تا ضعف و قوت یک بازار را بسنجند. در واقع تحلیل‌گران تکنیکال معتقدند که تحرکات قبلی قیمت یک دارایی برای پیش‌بینی تحرکات بعدی کارایی دارد. این نوع از تحلیل به میزان گسترده‌ای در خریدوفروش کریپتو استفاده می‌شود.

البته مهارت یافتن در تحلیل روند بازار و ارزش دارایی‌ها ساده نیست و نیازمند زمان و تمرین است. اما به هر ترتیب اگر قصد ورود جدی به این بازار را دارید، بهتر است با توجه به نوع معاملۀ خود و هدفی که دارید، روش یا روش‌هایی از تحلیل را یاد بگیرید و آسوده‌خاطرتر فعالیت کنید.

ریسک بعدی احتمال هک شدن و دستبرد به دارایی کریپتو است. همان‌طور که گفتیم، با وجود امنیت بالای شبکۀ بلاک‌چین کریپتوکارنسی‌ها، سایت صرافی‌‌ها و سایر اپلیکیشن‌های وابسته به کریپتو از هک شدن در امان نیستند. لذا برای آن‌که احتمال سرقت و از دست دادن دارایی خود را کم کنید، بهتر است صرافی معتبر و مناسبی را انتخاب کنید. من‌جمله صرافی‌هایی را انتخاب کنید که آدرس واقعی داشته باشند، کاربران دیگر تجربۀ خوبی را با آن داشته باشند، سابقۀ عملکرد صرافی مسئولانه باشد و همچنین ساخت حساب‌کاربری در سایت آن بیش از اندازه آسان نباشد.