تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

تفاوت کوین و توکن چیست؟

برای ورود به بازار ارزهای دیجیتال باید با اصطلاحات این بازار آشنا باشید. به همین منظور ما در این مقاله به بررسی و تفاوت‌ کوین و توکن پرداخته‌ایم. چنانچه نسبت به این مبحث شناخت ندارید این مطلب را مطالعه کنید.

توکن چیست؟

توکن یک نوع دارایی دیجیتال است که قابلیت انتقال به دیگران و همچنین ذخیره ارزش را دارد. به ارزهایی که بلاک چین مخصوص به خود را ندارند و از بلاک‌چین‌های به اصطلاح پلتفرمی برای ثبت تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند توکن گفته می‌شود. هر توکنی کاربرد مخصوص به خود را دارد و بنا بر همین کاربرد می‌تواند ارزش متفاوتی داشته باشد.

بلاک‌چین‌های پلتفرمی مانند اتریوم، بایننس و کاردانو جزو توکن‌هایی هستند که امکان ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز، از طریق قرارداد‌های هوشمند را دارند. این یعنی افراد می‌توانند توکن‌های مورد نیاز خود را بدون این‌ که مجبور به طراحی شبکه بلاک چین باشند، ایجاد و استفاده ‌کنند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

امروزه و با توسعه تکنولوژی بلاک چین افراد بسیاری موفق به ساخت ارزهای دیجیتالی چون توکن شده‌اند. ساخت توکن زمان چندانی نمی‌خواهد و در زمانی کمتر از یک ساعت صورت می‌گیرد. هزینه‌ چندانی نیز نیاز ندارد.

البته ساخت یک توکن به تنهایی دلیل بر ارزشمندی آن نیست اما ساخت آن بر بستر یک بلاک‌چین دیگر می‌تواند موجب افزایش اعتبار و امنیت بیشتر شود. ساخت ارزهای دیجیتال توکن‌ غالبا در سه بلاک‌چین مطرح اتریوم، ترون و بایننس اسمارت‌چین انجام می‌شود.

برای ساخت توکن روی شبکه آزمایشی باید مراحلی طی شود اما برای ساختن توکن روی شبکه اصلی لازم است در گام اول، مقداری اتریوم پرداخت کنید. برای دانستن تفاوت کوین و توکن در ادامه انواع توکن را معرفی خواهیم کرد.

انواع توکن

گفتیم که توکن‌ها انواع مختلفی دارد و از مهمترین آن‌ها می‌توان به توکن ارزی، توکن دارای، توکن جایزه، توکن بهادار، توکن سودده و توکن کاربردی اشاره کرد.

توکن ارزی

از توکن‌های ارزی به ‌عنوان روشی برای پرداخت استفاده می‌شود و این رایج‌ترین کاربرد آن‌هاست. موارد استفاده دیگر توکن ارزی ذخیره است چنانچه قصد ذخیره ارزشی را دارید از توکن ارزی استفاده کنید.

توکن دارایی

توکن‌های دارایی به ‌عنوان یک سند برای اثبات یک دارایی است و می‌تواند بیانگر میزان ارزش یک دارایی فیزیکی باشد که در پلتفرم یا حتی یک سازمان استفاده می‌شود.

توکن‌ جایزه

افراد و کسب و کارها می‌توانند از توکن‌ها برای جایزه دادن نیز استفاده کنند. در این حالت Reward tokens یا توکن جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری دانست.

توکن‌های بهادار

از توکن‌ها برای سرمایه‌گذاری طولانی مدت نیز می‌توان بهره برد. توکن‌های بهادار شبیه اوراق بهادار هستند و همان‌طور که در اوراق بهادار، خریدار با نگهداری و حفظ اوراق به دنبال یک سرمایه‌گذاری طولانی ‌مدت است در بازار ارز دیجیتال با خرید و نگهداری توکن‌های بهادار یا Securities tokens می‌توان به این هدف رسید. در حقیقت این توکن‌ها برای کسانی که تمایلی به فعالیت روزانه در بازار رمز ارزها و تبدیل ارزهای دیجیتال به یکدیگر با هدف کسب سود ندارند، گزینه بسیار خوبی است.

توکن‌های کاربردی

یکی دیگر از انواع توکن‌ها، توکن کاربردی یا Utility tokens است. این نوع توکن‌ها در اکثر مواقع تنها بر روی بلاکچین اتریوم ساخته می‌شوند و به دارندگان خود اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می‌دهند.

توکن‌های سودده

نوع دیگر توکن، توکن سودده یا dividend tokens است. عملکرد این توکن‌ها به این صورت است که در پلتفرم آن‌ها درآمد حاصله بین افراد تقسیم می‌شود. البته دارندگان این نوع توکن، هیچ حقی برای تصمیم‌گیری ندارند و تنها در سود آن شریک هستند.

کوین چیست؟

بعد از شناختی نسبی که از توکن پیدا کردیم می‌خواهیم از کوین بگوییم تا بهتر متوجه تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها تفاوت کوین و توکن شویم. برای معرفی کوین باید بگوییم که کوین، پول دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجاد می‌شود و ارزش خود را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین معادل دیجیتالی پول است و همان‌طور که می‌دانید مهمترین و مشهورترین‌شان بیت‌کوین است و مبتنی بر تکنولوژی بلاک‌چین است. در حقیقت تکنولوژی بلاک‌چین باعث شفافیت و کاهش احتمال کلاهبرداری می‌شود.

در چه مواردی از کوین استفاده می‌شود؟

بیت کوین در فضای دیجیتال یعنی سایت‌ها، اپلیکیشن‌های موبایل و انواع برنامه‌های دیگر برای خرید کالا یا سرویس به کار برده می‌شود اما شیوه پرداخت در آن کمی متفاوت است. شبکه بیت کوین شامل هزاران سخت‌افزار در سرتاسر دنیاست که کار تایید تراکنش‌ها و ایجاد بیت‌کوین‌ها را انجام می‌دهد. در واقع هیچ کس مسئول بیت کوین نیست و به دلیل این ساختار شبکه‌ای، افراد برای ایجاد حساب بیت‌کوین نیازی به ثبت مشخصات و طی‌کردن رویه‌های معمول برای افتتاح حساب یا داشتن حداقل موجودی ندارند.

حال سوالی که مطرح می‌شود این است که چه چیزهایی را می‌توان با بیت‌ کوین خریداری کرد؟ روز به ‌روز به تعداد افراد و فروشندگانی که بیت ‌کوین را به عنوان یک روش پرداخت قبول دارند و می‌پذیرند که با بیت کوین کالای خود را مبادله کنند اضافه می‌شود.

در حال حاضر بیت‌کوین را می‌توان در فروشگاه‌های آنلاین و آفلاین برای انواع سرویس‌های میزبانی وب مانند هاست، دامنه، خرید قهوه، خوراکی، سفر به فضا، بلیط هواپیما و خودروی تسلا پرداخت کرد. البته این موارد در خارج کشور است و در ایران روش پرداخت قابل قبولی محسوب نمی‌شود.

علاوه بر پرداخت، بیت کوین کاربردهای دیگری نیز دارد که در زیر و برای بررسی تفاوت کوین و توکن به این روش‌ها اشاره خواهیم کرد.

• بیت کوین برای پرداخت
• بیت کوین برای سرمایه گذاری
• بیت کوین برای نقل و انتقال پول

تفاوت کوین و توکن در چیست؟

تا به این قسمت از مقاله به معرفی کوین و توکن و کاربردهای آن دو پرداختیم. در ادامه مقایسه این دو اصطلاح بازار ارزهای دیجیتال، تفاوت کوین و توکن را بررسی خواهیم کرد. تفاوت عمده توکن با کوین در این است که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار بگیرند و تنها شیوه‌ای از پرداخت هستند. این در حالی است که توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند و دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

در واقع شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس این کار امکان پذیر نیست. نکته دیگر این که کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند در حالی که توکن‌ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

برای تشخیص کوین یا توکن بودن ارزهای دیجیتال شما می‌توانید به سایت رسمی هر رمز ارز یا دیگر سایت‌های فعال در حوزه ارزهای دیجیتال مراجعه کنید. به عنوان مثال با مراجعه به سایت «کوین‌مارکت‌کپ» (Coinmarketcap) و جستجوی اسم رمزارز مورد نظر خود، در صفحه مربوط به آن توکن یا کوین بودن رمز ارز نمایش داده می‌شود.

سخن آخر

در این مطلب از تفاوت کوین و توکن گفتیم. این که کوین‌ها معمولا ارزهای دیجیتال معتبری هستند که برای ایجاد آن‌‌ها، هزینه و دانش بیشتری لازم داریم اما این به معنی بی‌ارزش بودن توکن‌ها نیست. قیمت برخی توکن‌های کاربردی و بنیادی مانند «ییرن‌فایننس» این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد.

توجه داشته باشید که فعالیت در بازار ارزهای دیجیتال بدون کسب دانش لازم، می‌تواند منجر به ضرر و زیان شود. پس پیش از ورود به این بازار در ابتدا اطلاعات خود را نسبت به آن تکمیل و به روز کنید.

تفاوت آلت کوین، شت کوین و میم کوین چیست؟

جالب است بدانید تعداد کل رمزارزها به حدود 18,000 کوین رسیده است. هر روز نیز به تعداد آنها افزوده می‌شود. این موضوع اهمیت شناخت آنها را بیش از پیش پررنگ کرده است. حتماً اصطلاحات آلت کوین (Alt Coin)، شت کوین (Shit Coin) و میم کوین (Meme Coin) را بارها شنیده‌اید. اما شاید برای شما سؤال شده که مگر همه اینها یکی نیستند؟ پاسخ منفی است. هر کدام از این عبارات به نوع خاصی از رمز ارزها اشاره می‌کنند. در این مقاله به بررسی تفاوت آلت کوین، شت کوین و میم کوین می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

آلت کوین چیست؟

تعریف مفهوم آلت کوین بسیار راحت است. به همه رمز ارزها به جز بیت کوین، آلت کوین گفته می‌شود! با توجه به این تعریف اتریوم، بایننس کوین، کاردانو و … آلت کوین محسوب می‌شوند.

شت کوین چیست؟

در ابتدای ظهور این دسته، شت کوین به کوین‌هایی خطاب می‌شد که این خصوصیات را داشتند:

• رمز ارزهایی که تازه به بازار آمده‌اند.
• تیم مؤسس‌ آنها افراد مطرحی نیستند.
• برنامه‌ای برای پیشرفت (Roadmap) ندارند.
• از نظر فاندامنتال یا فنی قوی نیستند.

میم کوین چیست؟

رمز ارزهایی که توسط یک سلبریتی، اینفلوئنسر یا مجامع تبلیغاتی حمایت می‌شوند، میم کوین هستند.

لازم به ذکر است که استفاده رایج برخی از این نام‌ها در بین کاربران رمز ارز، ممکن است نادرست باشد. بنابراین اگر شنیدید که کسی به اتریوم می‌گوید شت کوین، زیاد متعجب نشوید.

مقایسه آلت کوین، شت کوین و میم کوین

در جدول زیر مشخصه‌های مهم هر یک از این سه نوع رمز ارز آمده است.

جدول زیر می‌تواند در شناخت تفاوت آلت کوین، شت کوین و میم کوین کمک بیشتری کند.

اما توجه به چند نکته ممکن است که درک بهتری از کاربرد این اصطلاحات در بین کاربران رمزارز به شما بدهد:

نکته 1: گاهی طرفداران میم کوین‌هایی مثل شیبا، معتقدند که این میم کوین به طرف پیشرفت و توسعه فنی در حال حرکت است، در نتیجه نباید آنها را شت کوین نامید. مثلاً اینکه شیبا در حال توکن سوزی است، یک پیشرفت فنی است. اما در واقع اینطور نیست و طبق تعاریف گفته شده شیبا چه خوشمان بیاد چه نیاید، همچنان یک شت کوین است.

نکته 2: طرفداران بیت کوین اعتقاد دارند که تمام رمز ارزها به جز بیت کوین، شت کوین هستند! به عبارتی آنها می‌گویند که تعریف آلت کوین و شت کوین، برابر است. این موضوع نیز طبق تعریف شت کوین درست نیست!

لازم به ذکر است که دسته‌بندی دیگری نیز بین رمز ارزها مطرح است که در آن، رمز ارزها به دو دسته کوین و توکن تقسیم می‌شوند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

تفاوت کوین Coin و توکن Token مسئله ای است که اغلب افرادی که تازه وارد دنیای رمزارز می شوند، سردرگم می کند؛
سکه (کوین) و نشانه (توکن).

گاهی اوقات مردم از اصطلاح «سکه» برای اشاره به آنچه دیگران «توکن» می نامند، استفاده می کنند و گاهی «نشانه» برای آنچه دیگران «سکه» می خوانند. برخی از افراد برای همه دارایی های دیجیتال موجود را با هر دو نام می خوانند.

اما تفاوت های زیادی بین سکه های رمزنگاری شده و توکن های رمزنگاری شده وجود دارد؛ لذا مهم است که بدانید هر کدام از آن ها چیست. این مقاله با بررسی دلیل سردرگمی در مورد این دو اصطلاح آغاز می شود و سپس توضیحاتی را درباره اینکه سکه چیست و توکن چیست ارائه می دهد. همچنین نمونه هایی از سکه ها و توکن ها و نحوه استفاده از هر کدام از آن ها را شرح می دهد.

سکه دیجیتال (کوین) چیست؟

تعریف سکه دیجیتال این است: یک دارایی که روی بلاک چین مخصوص خود ایجاد شده است. بیت کوین ، لایت کوین، اتر و سکه‌هایی مثل کونوس اچ (CCH) را در نظر بگیرید. هر کدام از این سکه ها برای خود بلاک چین مستقل و ویژه ای دارند که روی آن اجرا می شوند.

برای اینکه واضح تر بگوییم:

• بیت کوین در بلاک چین بیت کوین کار می کند
• اتریوم (ETH) در بلاک چین اتریوم کار تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها می کند
• کونوس اچ در بلاک چین خود یعنی بلاک چین کونوس اچ کار می کند (NEO) در بلاک چین نئو (NEO) کار می کند

تراکنش های سکه های دیجیتال از یک شخص به شخص دیگر انجام می شود. البته هیچ سکه فیزیکی هنگام ارسال و دریافت آنها منتقل نمی شود. همه «سکه ها» داده هایی در یک دیتابیس عظیم جهانی است. این پایگاه داده (یا بلاک چین) همه تراکنش ها را ردیابی می کند و توسط رایانه هایی در سراسر جهان بررسی و تأیید می شود.

نکته: قبل از ادامه مقاله باید این نکته را بدانید. اگر با فناوری بلاک چین آشنایی ندارید، مقاله بلاک چین را بخوانید تا بیشتر با آن آشنا شوید. قبل از تلاش برای درک تفاوت سکه و توکن، باید بلاکچین را درک کنید.

سکه دیجیتال چگونه استفاده می شود؟

سکه های دیجیتال معمولا به همان روشی که سکه در زندگی واقعی به کار می رود، به عنوان پول استفاده می شوند. می توانید سکه هایی مانند بیت کوین، مونرو، کونوس اچ یا لایت کوین را مانند سکه هایی بدانید که در کیف پول دیجیتالی تان یا قلکتان هست.

برخی سکه ها اغلب کاربردی جز استفاده به عنوان پول ندارند. این سکه های «صرفا نقد» برای این موارد استفاده می شوند:

• انتقال پول (می توانید با آنها ارسال و دریافت ارزش کنید)
• ذخیره ارزش (می توان آنها را ذخیره و بعدا با چیز مفیدی مبادله کنید)
• واحد محاسبه (می توانید کالاها یا خدمات را با آنها قیمت گذاری کنید)

بیایید از مثال بیت کوین استفاده کنیم تا مسائل مطرح شده را بهتر درک کنیم:

• از بیت کوین می توان برای پرداخت هزینه کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و همچنین در بسیاری از مکان های دنیای واقعی استفاده کرد.
• می توانید آن را برای مدت زمانی طولانی ذخیره کنید و در این مدت اتفاقی برای آن نمی افتد. بعدا می توانید آن را با کالا یا خدمات با ارزشی مبادله کنید.
• کالا یا خدماتی را که خریداری می کنید، می توان با بیت کوین ارزش گذاری کنید.

بیت کوین غیر از این کاربردهای پولی هیچ کاربرد دیگری ندارد. نمی توان برای به دست آوردن بیت کوین بیشتر، بیت کوین موجود را سهام گذاری (سپرده دارای سود) کرد. همچنین، بیت کوین برای اجرای هیچ نرم افزار خاصی مورد استفاده قرار نمی گیرد. فقط و فقط به عنوان پول استفاده می شود و بس.

اما برخی از سکه های دیجیتال (مانند اتر، نئو، کونوس اچ) ویژگی هایی فراتر از صرف پول را دارد. در میان این ویژگی ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

اتر (ETH) برای تأمین تراکنش های شبکه اتریوم استفاده می شود. می توان روی اتریوم توکن ایجاد کرد، اما همچنان اتر برای ارسال توکن لازم است. هزینه های استخراج هم با این سکه تأمین می شود (پاداش رایانه هایی که تراکنش ها را تایید می کنند).

نئو (NEO) برای کسب سود در کیف پول سهام گذاری می شود. این سود سهام به عنوان گس (GAS) شناخته می شود. می توان در نئو درست مثل اتریوم توکن ایجاد کرد. اما هنگام ارسال یک توکن در شبکه نئو، باید برای کارمزد تراکنش، گس (یا همان سکه نئو) پرداخت کرد.

در مورد دش (DASH) هم دارندگان این سکه می توانند در تصمیم گیری های مهم شبکه مشارکت کنند. اگر ایده ای برای به روزرسانی شبکه دش پیشنهاد شده باشد، کسانی که به اندازه کافی سکه دش دارند می توانند برای تصمیم گیری در مورد بروزرسانی رأی دهند.

سکه های کونوس نیز از ویژگی ها مشابهی برخوردارند:

کونوس اچ (CCH)؛ این سکه اما قابلیت های بسیار فراتری نیز دارد. بلاک چین کونوس اچ قرار است امکان ایجاد توکن های خدماتی و کالایی مانند توکن های سهام و کالاهایی مثل طلا، نقره، گندم و… را فراهم کند که سکه کونوس اچ نقش مهمی در فعالیت این توکن ها ایفا خواهد کرد.

نمونه هایی از سکه های دیجیتال

امروزه همه دارایی های دیجیتالی که بالاترین ارزش کل بازار را دارند، به عنوان سکه شناخته می شوند. اما همه سکه ها ارزش کل بازار بالایی ندارند. وب سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بیش از 900 نمونه مختلف از سکه ها را فهرست کرده است.
البته ما قصد نداریم تک تک سکه های دیجیتال را در اینجا فهرست کنیم. لیست کامل را می توانید در کوین مارکت کپ مشاهده کنید. ما برخی از موارد آشنا تر و ویژگی های آنها را آوردیم که می تواند به درک شما از مفهوم اصطلاح «سکه» کمک کند.

توکن چیست؟

خیلی وقت ها به توکن ها سکه دیجیتال گفته می شود، اما این درست نیست. یک تفاوت عمده وجود دارد.
توکن ها در بلاک چین هایی ایجاد می شوند که از قبل وجود داشتند. اتریوم به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، متداول ترین پلتفرم بلاک چینی توکن است. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ساخته می شوند، با عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند.

اما بلاک چین های دیگری مانند نئو، ویوز (WAVES) و کونوس اچ وجود دارد که می توان روی آن ها توکن ایجاد کرد. به عنوان مثال توکن های نئو تحت عنوان NEP-5 شناخته می شوند. هرکسی می تواند توکن دلخواه خود را روی یکی از این پلتفرم ها ایجاد کند.

توکن چگونه ایجاد می شود؟

جالب است بدانید که ساخت توکن توانایی فنی چندانی نیاز ندارد. ایجاد توکن برای فردی که کاملا تازه وارد است توصیه نمی شود، اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، کار زیادی نمی برد. البته توسعه دهنده باید مقداری سکه بومی بلاک چین مورد نظر را برای ایجاد توکن هزینه کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد می شود، سازنده باید کمی اتر خرج کند تا استخراج کنندگان شبکه بتوانند تراکنش (ایجاد) توکن را تأیید کنند.

همچنین، اگر قرار است توکن در بلاک چین کونوس اچ ساخته شود، توسعه دهنده باید مقداری سکه کونوس اچ برای کارمزد ایجاد خرج کند.

به یاد داشته باشید که کارمزدها برای همه تراکنش های مربوط به توکن در یک بلاک چین باید پرداخت شود، نه فقط برای ایجاد توکن. بنابراین، هر نرم افزار ساخته شده روی اتریوم باید از سکه های اتر برای انتقال توکن های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند.

این کار دقیقا به همان روشی انجام می شود که در مورد تراکنش سکه ها، باید به کسانی که تامین امنیت شبکه را به عهده دارند، سکه پرداخت شود.

هدف توکن ها

بیشتر توکن ها برای استفاده در نرم افزارهای غیرمتمرکز یا dApp ایجاد می شوند. وقتی توسعه دهندگان توکن خود را ایجاد می کنند، می توانند تصمیم بگیرند که چند واحد از آن ایجاد شود و پس از ایجاد به کجا ارسال شوند. توسعه دهنده در این مرحله باید مقداری از سکه بومی آن بلاک چین را پرداخت کند.

توکن ها پس از ایجاد اغلب برای فعال کردن قابلیت های نرم افزاری که برای آن طراحی شده اند، به کار می روند. به عنوان مثال، موزیکوین (Musicoin) توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم موزیکوین (Musicoin) را می دهد. این ویژگی ها می تواند شامل تماشای یک نماهنگ یا پخش یک موزیک باشد.

صرافی بایننس (Binance) نیز توکن مخصوص خود را با نام BNB دارد. کاربرانی که برای انجام معاملات خود از BNB استفاده کنند، 50 درصد کارمزد کمتری پرداخت می کنند.

اما برخی از توکن ها با هدفی کاملا متفاوت ایجاد می شوند؛ یعنی نمایندگی اقلام فیزیکی. فرض کنید می خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی توانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند قرار دهید، می توانید؟ معلوم است که نمی توانید.

اما در عوض می توانید از یک توکن استفاده کنید که نمایانگر خانه شما باشد. وی پاور (WePower) نمونه خوبی از توکنی است که به منزله یک کالای فیزیکی است. این توکن نماینده انرژی برق است. پروژه وی پاور یک نرم افزار غیرمتمرکز است که به کاربران اجازه می دهد با استفاده از قراردادهای هوشمند اقدام به خرید و فروش برق کنند. هر توکن وی پاور (WPR) معادل مقدار مشخصی انرژی برق است.

توکن های تعویض ناپذیر یا NFT نیز از این دسته توکن ها هستد و نماینده یک کالای منحصر به فرد مانند کالای کلکسیونی، خانه، آثار هنری یا مواردی از این قبیل هستند. یعنی نمی توان یک توکن تعویض ناپذیر را با یکی دیگر تعویض کرد، چراکه ارزش آن ها متفاوت است. یک واحد بیت کوین دقیقا هم ارزش با یک واحد دیگر آن است و می توان آن دو را با هم عوض کرد. یا یک اسکناس 10 هزار تومانی را می توان با یکی دیگر عوض کرد. اما توکن تعویض ناپذیر را نمی توان اینگونه مبادله کرد.

مزیت بزرگ ایجاد توکن

این واقعیت که توسعه دهندگان نرم افزارهای غیرمتمرکز و توکن ها نیازی به ایجاد بلاک چین مخصوص خود ندارند، باعث صرفه جویی در وقت و منابع آنها می شود. آنها می توانند ضمن بهره مندی از امنیت بلاک چین بومی، از قابلیت های رمزارز آن بلاک چین نیز برای نرم افزار خود استفاده کنند.

زمان تنها چیزی نیست که در این روش در آن صرفه جویی می شود. اگر آنها بلاک چین و سکه خود را به جای نرم افزار غیرمتمرکز و توکن ایجاد کنند، برای تأیید تراکنش های خود نیز باید استخراج کنندگان یا اعتبارسنج هایی را پیدا کنند.
برای ایجاد یک بلاک چین قوی که از خطر حملات مصون باشد، به تعداد زیادی ماینر، سهام گذار یا تاییدکننده نیاز است.

برای بسیاری از رایانه ها منطقی تر است که روی یک بلاک چین مشترک که چندین برنامه دارد، کار کنند تا اینکه هزاران بلاک چین ضعیف و اغلب متمرکز وجود داشته باشند که فقط یک پروسه بسیار طولانی تر و بسیار گران ترند.

نگاهی دقیق تر به عملکرد توکن ها

توکن ها برای تعامل با نرم افزارهای غیرمتمرکز که روی بلاک چین های مختلف ساخته شده اند نیز استفاده می شوند. یک مثال خوب سیویک (Civic) است. سیویک از توکنی به نام CVC استفاده می کند.

این نرم افزار هویت های رمزگذاری شده در بلاکچین اتریوم را ردیابی می کند. هدف آن ارائه روشی ارزان تر، مطمئن تر و کارآمدتر برای بررسی هویت است. در اینجا نگاهی به نحوه کار آن می اندازیم.

اگر به سفر خارجی بروید، باید هویت خود را در خیلی جاها تایید کنید. اولین جا احتمالا فرودگاه است. اگر این شرکت هواپیمایی شریک شرکت سیویک باشد، یک کد QR برای شما ارسال می کند تا از شما (مسافر) اطلاعاتی بخواهد.

شما هم با استفاده از نرم افزار سیویک، اطلاعات هویتی خود را مستقیما از گوشی تلفن همراه خود به شرکت ارسال می کنید. اطلاعات در گوشی شما ذخیره شده، اما کاملا رمزگذاری شده است. این کار از سرقت آن جلوگیری می کند. اثر انگشت یا اسکن چشم اثبات می کند که شما مالک داده های دریافتی هستید.

از همان گوشی برای تأیید هویت خود در جاهای دیگر مثل فرودگاه ، هتل و غیره هم استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که در آن از هویت دیجیتالی خود استفاده می کنید، می تواند داده ها را با استفاده از بلاک چین اعتبارسنجی کند.

توکن CVC برای تراکنش های این سرویس های مربوط به هویت استفاده می شود. این توکن برای پرداخت به تاییدکننده هایی مثل بانک ها، دولت ها و سایر منابع معتبر برای انجام بررسی هایی نظیر KYC (مشتری خود را بشناس) به کار می رود. سوابق این ها در بلاک چین ذخیره می شود.

توکن اوراق بهادار، توکن سهام، توکن خدماتی

در پایان این بخش، اجازه بدهید نگاهی هم به دیگر انواع توکن ها داشته باشیم. این توکن ها با عناوینی مثل توکن اوراق بهادار یا دارایی، توکن پرداخت، توکن سهام و توکن خدماتی شناخته می شوند.

در فوریه 2018، نهاد تنظیم مقررات مالی سوئیس (FINMA) دستورالعمل هایی را منتشر کرد که تعریف توکن های اوراق بهادار یا دارایی، خدماتی یا پرداختی را مشخص می کرد. این تعاریف به نهادهای دولتی کمک می کند که نحوه رفتار با توکن های مختلف را بدانند.

توکن اوراق بهادار: بیشتر توکن هایی که در عرضه اولیه سکه (ICO) صادر می شوند، اوراق بهادار هستند. عرضه اولیه سکه فرایندی مشابه عرضه اولیه سهام در بازارهای بورس است که شرکت های رمزارز طی آن سکه ها یا توکن های خود را در معرض فروش عمومی می گذارند.

افرادی که اقدام به خرید توکن ها در عرضه اولیه سکه می کنند، این کار را با انتظار سود انجام می دهند. طبق قوانین سوئیس، با این توکن ها مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

توکن های سهام: اگر یک توکن نشان دهنده سهم یا سهامی در شرکت صادرکننده آن باشد، توکن سهام نام دارد. البته تعداد کمی از شرکت ها عرضه اولیه سکه ای را به این شرکت امتحان کرده اند، چراکه دستور العمل های قانونی زیادی در مورد قانونی یا غیرقانونی بودن آن وجود ندارد.

توکن های خدماتی: توکن های کاربردی نیز نامیده می شوند. این توکن ها برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات خاصی به کار می تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها روند. این توکن ها همچنین به لحاظ تعداد عرضه محدود هستند، چراکه انتظار می رود از محل همین محدودیت ارزش خود را بالا ببرند.

توکن های پرداختی: این توکن ها هدف دیگری غیر از پرداخت هزینه کالاها و خدمات ندارند.
نهاد تنظیم مقررات سوئیس هنگام دسته بندی توکن های موجود، مراقب بود که هشدار دهد ممکن است یک توکن در بیش از یک دسته قرار گیرد.

به احتمال زیاد با تثبیت بیشتر فضای توکن ها، تنظیم کنندگان مالی دیگر کشورها تعاریف متفاوت تری ارائه دهند. عرضه های اولیه سکه و توکن هنوز هم مفاهیم بسیار جدیدی هستند، به همین خاطر اینکه قوانین هنوز از این فضا عقب هستند، قابل درک است.

نتیجه گیری

اکنون باید دانسته باشید که وقتی کسی می گوید «سکه» (کوین) یا «توکن»، منظور او دقیقا چه چیزی است. خیلی هم گیج کننده نبود، نه؟

حالا باید بدانید که ساده ترین تعریف سکه و توکن اینگونه است: سکه ها روی بلاک چین خودشان قرار می گیرند. اما توکن ها بلاک چین مخصوص خود را ندارند، بلکه روی یک بلاک چین دیگر ایجاد می شوند.

همچنین باید فهیمده باشید که سکه ها اغلب فقط و فقط به عنوان جایگزین پول به کار می روند، اگرچه برخی از سکه ها کاربردهای دیگری هم دارند که البته آن هم تا حدود مربوط به ارزش پولی آن ها است.

اما توکن ها هدف دیگری دارند. اگر برای استفاده در نرم افزار غیرمتمرکز ایجاد شده باشند، هدف آنها به خود نرم افزار وابسته است. در بعضی موارد، برای قابلیت هایی مانند حق رأی استفاده می شوند. در موارد دیگر، برای تراکنش های داخلی نرم افزار غیرمتمرکز یا پاداش دادن به کاربران با مواردی مانند تخفیف کارمزد (مثل بایننس) به کار می روند.

در موردی دیگر توکن ها برای نمایاندن یک کالای فیزیکی منحصر به فرد به کار می روند که در این صورت به آن ها توکن تعویض ناپذیر (NFT) گفته می شود.

اکنون با این دانسته ها می توانند با دقت تشخیص دهید که در بازار بزرگ رمزارزها چه چیزی کوین است و چه چیزی توکن.

تفاوت بین کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟

یک مسئله که در دنیای بلاکچین و ارز دیجیتال معمولاً باعث سردرگمی کاربران می شود ، تفاوت بین کوین و توکن است.

برخی اوقات به نظر می رسد که این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می شوند و این می تواند منشا اصلی سردرگمی برای تازه واردان به بازار ارز دیجیتال باشد. در این مقاله ، به تفاوت بین کوین و توکن نگاهی خواهیم داشت.

کوین چیست؟

کوین یا سکه در واقع پولی دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک های مختلف رمزنگاری ایجاد می شود و در فضای بلاکچین به عنوان پول استفاده می شود.

برخی از مهم ترین کوین ها عبارت اند از: بیت کوین ، لایت کوین و دوج کوین. در حالی که این سه کوین تفاوت های عمده ای با هم دارند ، تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها اما در یک چیز مشترک هستند ، هر سه برای ذخیره ارزش در طول زمان استفاده می شوند.

کاربردهای کوین

کوین همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارد. کوین‌ها همانند پول موجود در کیف پول و یا حساب بانکی‌تان است.

برخی از کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. حتما عبارت کوین‌های Cash only را شنیده‌اید. به کوین‌ هایی که تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند، این عبارت را نسبت می‌دهند.

شما می توانید کوین ها را استخراج کنید ، در کیف پول خود ذخیره کنید و از آن برای خرید و فروش چیزهایی که لازم دارید ، استفاده کنید.

به طور کلی می توانید از کوین ها به عنوان انتقال دهنده پول ، ذخیره کننده ارزش و یک واحد برای قیمت گذاری استفاده کنید.

ویژگی های کوین

همه کوین ها شبکه بلاکچین مستقل خودشان را دارند. کوین ها به بلاکچین باز عمومی متصل‌اند و به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد. آن ها قابلیت ارسال، دریافت و استخراج شدن دارند.

همانند پول واقعی قابل تعویض، قابل تقسیم و قابل حمل هستند. ماندگار هستند و عرضه محدودی نیز دارند.

توکن چیست؟

توکن یا نشانه دارایی دیجیتالی است که می‌توان از آن به عنوان یک روش پرداخت در اکوسیستم استفاده کرد. در واقع توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند و دارای یک بلاکچین اختصاصی نیستند.

توکن کارهایی مشابه با کوین‌ را انجام می دهد ، اما یکی از تفاوت های کوین و توکن در این است که کوین این امتیاز را به دارندگان خود می‌ دهد که در شبکه مشارکت نمایند.

اکثر توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی اتریوم ایجاد می‌شوند ، به توکن ERC20 معروف هستند. اتریوم اولین پلتفرمی بود که فرآیند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

کاربردها و انواع توکن ها

توکن های مختلف بسته به نوع آن ها کاربردهای متفاوتی دارند.

توکن‌های کاربردی: توکن‌های کاربردی برای انجام هدفی خاص در یک بستر مناسب ساخته شده‌اند. یکی از رایج‌ترین کاربردهای این نوع توکن‌ها، استفاده از آن‌ها به عنوان یک روش پرداخت برای خرید از یک پلتفرم است.

توکن‌های امنیتی: ت وکن‌های امنیتی دقیقا مانند اوراق بهادار عمل تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها می‌کنند. این توکن‌ها سهامی از یک شرکت هستند که پس از پایان عرضه اولیه به خریدار داده می‌شوند.

توکن‌های دارایی: به توکن‌هایی که توسط دارایی‌های واقعی مانند طلا یا زمین و ملک پشتیبانی می‌شوند ، توکن‌های دارایی می‌گویند. استفاده از این نوع توکن‌ها باعث بهبود خرید و فروش‌های فیزیکی در بازار ارز دیجیتال شده است.

توکن‌های ارزی: توکن‌های ارزی مانند ارز دیجیتال های واقعی هستند و برای پرداخت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تفاوت های کوین و توکن

*کوین‌ها شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارند،‌ در حالی‌ که توکن‌ها بر روی بلاکچینی‌ که از قبل ‎وجود داشته است ، ایجاد می‌شوند. به عنوان مثال بیت کوین ، یک کوین است که بلاکچین اختصاصی خود را دارد. در همین حال تتر یک توکن است که روی بلاکچین اتریوم ایجاد می شود.

*کوین فقط برای پروسه‌های پرداخت استفاده می‌شود،‌ اما توکن بسته به نوع آن کاربردهای متعددی دارد.

*شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست.

*اغلب کوین‌ها از طریق فرایند استخراج توزیع می‌شوند،‌ اما توکن‌ها از طریق عرضه اولیه کوین یا ICO توزیع می‌ شوند.

*کوین‌ها کیف پول اختصاصی خود را دارند ، در حالی‌ که توکن‌ها فقط در کیف پول‌های بلاکچین میزبان ذخیره می‌شوند.

سخن پایانی

حال تفاوت های کوین و توکن را فهمیده ایم و تعریف و کاربردهای هر کدام را می دانیم. قاعدتا از این به بعد این دو مفهوم و مقایسه آن ها با یکدیگر برای شما گیج کننده نخواهد بود.

ارز دیجیتال مورد علاقه شما جزو کدام دسته است؟ کوین یا توکن؟

مهندس بختیار آهنی

بختیار آهنی کارشناسی ارشد هوش مصنوعی، ۱۸ سال سابقه برنامه نویسی، هم بنیان گذار کریپتوتانگ و مدیرمسئول پایگاه تحلیلی کارآفرینان کردستان است.

۵ سال هست که تمام تمرکز خود را روی بازار رمزارزها گذاشتم و در حال توسعه کریپتوتانگ و تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها ساخت یک پلتفرم تخصصی برای ارزیابی پروژه های رمزارزی هستم.

تفاوت کوین و توکن

در دنیای بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده برخی از افراد هستند که به درستی تفاوت کوین و توکن را نمی دانند و به اشتباه این دو را شبیه هم می دانند. این دو تفاوت های زیادی با هم دارند که بهتر است آنها را بدانید.

در این مقاله نیز قصد داریم به بررسی اطلاعاتی درباره تفاوت ارز دیجیتال کوین و توکن بپردازیم تا آگاهی بیشتری نسبت به این موضوع پیدا کنید و دچار اشتباه نشوید.

تفاوت کوین و توکن در چیست؟

برای اطلاع از تفاوت کوین و توکن بهتر است در ابتدا با تعریف این دو آشنا شوید.

توکن ارز رمزنگاری شده ای است که بر پلتفرم بلاک چینی دیگر ایجاد شده و کاربردی که دارد عموما در یک اپلیکیشن و یا یک دارایی خواهد بود که انواعی نیز دارد.

کوین نیز همان آلتکوین است و به واسطه تغییراتی که در کد اصلی بیت کوین حاصل می شود ایجاد می گردد. از آنجا که این ارز دیجیتال قابل استفاده به تناوب بیت کوین است به آن آلتکوین نیز می گویند و کاربردی مشابه بیت کوین دارد.

یک تفاوت کوین و توکن در این است که علیرغم اینکه توکن ها در بلاک چین دیگر به عنوان دارایی دیجیتال به شمار می آیند اما کوین یا ارز دیجیتالی که بلاک چین مستقل داشته باشد محسوب نمی شوند حتی با وجود اینکه دارای ارزش بازاری نیز می باشند.

کوین این قابلیت را دارد که به شکلی مستقل وجود داشته باشد اما اگر به فرض مثال بلاک چین اتریوم رو به نابودی برود توکن GNT نیز از بین می رود زیرا بر پلتفرم اتریوم ایجاد شده است.

ایجاد توکن آسان تر از کوین

یک تفاوت خرید و فروش بیت کوین و توکن در ایجاد آنها است. برای ایجاد توکن فرآیندی ساده تر نسبت به ایجاد کوین خواهید داشت زیرا در توکن نیازی نیست که کد جدید ایجاد کنید و یا کد موجود را تغییر دهید بلکه تنها الگوی استاندارد پلتفرمی مانند اتریوم که مبتنی بر بلاک چین است، کافی می باشد.

هر شخص به سادگی طی چند مرحله قادر به ایجاد توکن می باشد. اولین پلتفرمی که ایجاد توکن را ساده تر کرد اتریوم بود. در صورت نیاز به راهنمایی در خصوص انواع ارز دیجیتال با کارشناسان دیجی اکسچنج از طریق صفحه تماس با ما در ارتباط باشید.

تفاوت کوین و توکن در خرید و فروش

کوین ارز دیجیتالی است که درواقع می توان به خرید و فروش بیت کوین و هر ارز دیجیتال پرداخت و از آن استفاده کرد و به نوعی شیوه ای از پرداخت می باشد اما توکن ها سهم شرکت را نشان می دهند و موجب دسترسی به خدمات و یا محصولی خاص می شوند و کارکردهای دیگری را نیز فراهم می کنند.

با استفاده از کوین قادر به خریداری توکن خواهید بود اما عکس این موضوع امکان پذیر نیست. فعالیت کوین به شکلی مستقل است اما توکن ها به این صورت عمل می کنند که تنها برای پروژه ای خاص کاربرد دارند.

می توان توکن را مانند بلیط یک کنسرت دانست که از آن تنها در زمان و مکان خاصی می توانید استفاده کنید و از آن برای صورتحساب رستوران نمی توانید استفاده نمایید. توکن های دیجیتالی نیز تنها برای پروژه ای خاص قابل استفاده هستند.

کاربردهای کوین و توکن

با خرید بیت کوین می توانید برای انتقال پول از آن استفاده کنید که با استفاده از آن قادر به ارسال یا دریافت ارزش خواهید بود. این امکان وجود دارد که کوین ها ذخیره و سپس با چیز دیگری تعویض شوند، در واقع ماهیت ذخیره سازی ارزش را دارند.

کوین واحد حساب نیز هست که قیمت کالا یا خدمات را می توانید در آنها لحاظ کنید. تراکنش ها در بلاک چین به شکل توکنیزه شده انجام می شود. توکن یا رمز ارز به نوعی نگهدارنده ارزش دارایی است که آن دارایی نیز به بلاک چین مورد نظر بستگی دارد.

اتریوم یا هر پلتفرمی که میزبان توکن های جدید است موجب ایجاد شکاف در دنیای ارز رمز شده اند و کوین در آنها معنای رمز ارزهای خود میزبانی چون کوین را دارد اما توکن در مواردی استفاده می شود که برای معرفی توکن های اختصاصی میزبانی شده در بلاک چین کاربرد دارد.

خصوصیات کوین و توکن

با عرضه اولیه کوین ها، توکن ها ایجاد شده و در عموم توزیع می شوند، این یعنی سرمایه گذاری به واسطه تشکیل کوین یا توکن جدید تا بودجه توسعه پروژه تامین شود.

توکن ها دارایی خاص را نشان می دهند و امنیت و سودمندی خوبی دارند. توکن های امنیتی برای این که سهام شرکت باشند طراحی شده اند.

کوین ها به واحدهای کوچک تر تقسیم بندی می شوند و تمام ورژن های آن ارزشی مشابه دارند. با کوین به راحتی می توان معاملات را انجام داد و با سایر کوین ها قابل تعویض می باشند.

شما می توانید برای خرید و فروش بیت کوین و دیگر انواع ارز دیجتال از طریق سایت دیجی اکسچنج اقدام نمایید. هم چنین می توانید از مشاوره کارشناسان ما نیز بهره مند شوید.