تریگر (Trigger) چیست؟

گوگل تگ منیجر چیست؟ – نصب و راه اندازی Google tag manager و تفاوت آن با آنالیتیکس

نزدیک به ده سال است که گوگل، ابزار گوگل تگ منیجر (Google tag manager) را منتشر کرده است، اما در ایران تنها چند سال از معروف شدن این ابزار کاربردی در بین کارشناسان دیجیتال مارکتینگ می‌گذرد. گوگل تگ منیجر یک واسطه بین سایت شما و دیگر ابزارهای آنلاین است که این اتصال را به کاری ساده و بهینه تبدیل کرده و از طرفی، خودش هم به عنوان یک ابزار کاربردی، اطلاعات کلیدی از وبسایتتان را استخراج می‌کند. اگر شما با قابلیت‌های این ابزار کاربردی آشنایی کافی ندارید، خواندن این مقاله را از دست ندهید، چرا که در این مقاله از آکادمی کاپریلا مقدمات اصول کار بار گوگل تگ منیجر را به صورت کامل یاد خواهید گرفت.

چرا گوگل تگ منیجر به وجود آمد؟

تعداد زیادی از ابزارهای بازاریابی دیجیتال برای کار کردن نیاز به اتصال به سایت و گرفتن اطلاعات از آن دارند. این ابزارها شامل سایت‌های تبلیغاتی مثل گوگل ادز و فیسبوک ادز، سایت‌های تجربه کاربری و بهینه‌سازی مثل Hotjar ،Google Optimize و Crazy EGG ابزارهای آمارگیری مثل گوگل آنالیتیکس و بسیاری سایت دیگر می‌شوند.

هر یک از این ابزارها برای متصل شدن به سایت، یک قطعه کد در اختیار شما قرار داده تا آن را درون کدهای سایت خود بگذارید. به این قطعه کد تگ (Tag) می‌گویند. مدیریت این تگ‌ها زمانی که تعدادشان زیاد شود، کاری سخت بوده و برای تغییر دادن یک تگ ممکن بود کل ظاهر سایت به هم بریزد.

گوگل به همین دلیل ابراز تگ منیجر را منتشر کرد تا دیگر نیازی به مدیریت تگ‌ها در کدهای سایت نباشد. به جای آن کافی است تا تنها یک بار کد مخصوص تگ منیجر را در سایت قرار داده و با همین کار، تمامی ابزارهای مورد نظر خود را به سایت متصل کنید. این کار فواید زیادی برای دیجیتال مارکترها و مدیران سایت داشته که در قسمت بعد به آن اشاره خواهد شد.

گوگل تگ منیجر (GTM) چیست؟

با کمک گوگل تگ منجیر می‌توان حجم زیادی از تگ‌های مختلف را به آسانی و در یک جا مدیریت کرد و در کنار آن، قوانین دلخواه برای رهگیری اطلاعات سایت را نیز تعیین کرد. این ابزار رایگان به شما اجازه می‌دهد تا انواع مختلفی از تگ‌ها مانند

• کد رهگیری گوگل آنالیتیکس
• کد ریتارگتینگ تبلیغات
• کد اسکریپت چت‌بات آنلاین
• و …

تفاوت گوگل تگ منیجر با گوگل آنالیتیکس چیست؟

گوگل تگ منیجر، جایگزینی برای گوگل آنالیتیکس نیست و در واقع، مکمل آن به شمار می‌رود. هم گوگل تگ منیجر به گوگل آنالیتیکس نیاز دارد و هم آنالیتیکس، برای تکمیل داده‌ها و اطلاعات خود، از تگ منیجر کمک می‌گیرد. گوگل آنالیتیکس، با وجود قابلیت‌های زیادی که دارد، امکان رهگیری بسیاری از رویدادها (Events) در سایت را ندارد، مثلاً نمی‌توان بفهمد بازدیدکنندگان سایت، روی کدام گزینه در صفحه فرود کلیک کردند، تا کدام بخش از صفحه فرود، اسکرول کردند، بازدیدکنندگان ورودی از کدام تبلیغات، در سایت عضو شدند و …

گوگل آنالیتیکس، گزارشات عمومی از بازدیدهای وبسایت را ارائه می‌دهد و عمدتاً این گزارشات، بر پایه اطلاعات پیش‌فرض آنالیتیکس می‌باشد. اما اگر بخواهیم گزارشاتی خاص با توجه به ساختار وبسایت خود داشته باشیم، آنالیتیکس محدودیت زیادی برای ما ایجاد خواهد کرد. در این حالت، از تگ منیجر استفاده می‌کنیم تا آن اطلاعات مد نظر را ثبت کنیم و به آنالیتیکس فرمان بدهیم که گزارش آنها را نیز استخراج کرده و نمایش دهد.

فواید استفاده از گوگل تگ منیجر

در این قسمت به این موضوع اشاره می‌شود که چرا باید از این ابزار در سایت خود استفاده کنید.

سنگین نشدن صفحات سایت

همان‌طور که گفته شد بدون استفاده از تگ منیجر، برای اتصال هر ابزار به سایت خود به گذاشتن یک قطعه کد در بین کدهای سایت نیاز است. این کار، صفحات را بسیار سنگین کرده و زمان باز شدن آن‌ها را زیاد می‌کند. وقتی صفحه سایت دیر باز شود، تجربه خوبی برای بازدیدکننده نخواهد داشت. همچنین یکی از عوامل مهم در سئو سایت همین زمان باز شدن صفحه است. با استفاده از تگ منیجر، تنها یک قطعه کد درون سایت گذاشته می‌شود و بقیه کارها توسط تگ منیجر و بیرون سایت انجام شده تا مشکلی در سرعت سایت ایجاد نشود.

تغییرات بدون نیاز به برنامه‌نویس سایت

یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که دیجیتال مارکترها قبل از عرضه گوگل تگ منیجر داشتند، نیاز به برنامه‌نویس برای انجام هرگونه تغییرات ساده و پیشرفته در سایت بود. در حالت معمول، برنامه‌نویس‌های سایت درگیر کارهای خودشان بوده و بازاریاب مجبور می‌شد که برای اعمال تغییرات خود در قطعه کدها زمان زیادی منتظر بماند. در تگ منیجر این مشکل برطرف شده و خود بازاریاب‌ها می‌توانند هرگونه تغییری که برای رصد ترافیک سایت مدنظر دارند را به‌سادگی و به سرعت انجام دهند.

مدیریت پیشرفته و آسان رویدادها

برای مشاهده و تحلیل رفتار کاربران در سایت، اطلاعات مربوط به هر اقدام کاربر به شکل رویداد به گوگل آنالیتیکس ارسال می‌شود. بدون تگ منیجر، تمامی این رویدادها باید توسط کدنویسی درون سایت انجام شود. این موضوع زمان استفاده از نسخه جدید آنالیتیکس یعنی GA4 سخت‌تر هم می‌شود چون این نسخه بر پایه رویدادها کار می‌کند. می‌توان گفت مهم‌ترین دلیل استفاده از تگ منیجر مدیریت رویدادها است. با یاد گرفتن ردیابی رویداد توسط تگ منیجر می‌توانید به‌سادگی کوچک‌ترین اقدام‌های بازدیدکنندگان سایت را کنترل کرده و از نتایج آن در بازاریابی استفاده کنید.

مراحل نصب گوگل تگ منیجر روی سایت

نصب تگ منیجر آسان بوده و در چند مرحله انجام می‌شود. اگر هنوز این ابزار را نصب نکرده‌اید اکنون و با خواندن فواید آن، یک لحظه را هم از دست نداده و به شکل زیر تگ منیجر را نصب کنید. همچون آنالیتیکس، برای ثبت نام در تگ منیجر، باید جیمیل داشته باشید و سپس مراحل زیر را دنبال کنید.

• به آدرس نصب تگ منیجر رفته و روی گزینه Create Account کلیک کنید.
• در قسمت Account name یک نام برای اکانت خود انتخاب کنید.
• در قسمت Container Name یک نام برای محفظه اطلاعات و تگ‌های خود انتخاب کنید. بهتر است که این نام را آدرس سایت خود بگذارید. هر اکانت می‌تواند دارای چند کانتینر برای اتصال به چند سایت مختلف باشد.

• در قسمت Target Platform برای نصب تگ منیجر روی سایت، قسمت Web را انتخاب کرده و روی گزینه Create کلیک کنید.

• در صفحه بعد برای قبول قوانین تگ منیجر تیک پایین سایت را زده و روی گزینه Yes کلیک کنید.
• کار نصب تمام شده و تگ منیجر قطعه کدی که باید درون سایت قرار دهید را به شما نشان می‌دهد. از برنامه‌نویس خود بخواهید قسمت اول کد را بعد از تگ سایت و قطعه دوم را بعد از تگ سایت قرار دهد. بعد از این کار می‌توانید از تگ منیجر استفاده کنید.

نکته: اگر این کد را گم کردید، به راحتی می‌توانید از قسمت Admin و کلیک روی گزینه Install Tag Manager آن را مشاهده کنید.

یادتان باشد زمانی‌که کد تگ منیجر را در سایت خود قرار می‌دهید، باید کد گوگل آنالیتیکس را از سایت خود حذف کنید تا مشکلی در رصد ترافیک سایت‌تان پیش نیاید.

عناصر اصلی گوگل تگ منیجر

نوبت به آموزش این ابزار کاربردی رسیده است. به صورت کلی تگ منیجر از سه قسمت اصلی تشکیل شده است:

• تگ‌ها Tags
• تریگرها Triggers
• متغیرها Variable

در ادامه این قسمت‌ها توضیح داده می‌شود.

تگ‌ها Tags

همان‌طور که در ابتدای مقاله اشاره شد، تگ‌ها همان قطعه کد‌هایی هستند که برای اتصال ابزارهای بازاریابی به سایت مورد استفاده قرار می‌گیرند و یا رویدادهایی هستند که می‌خواهیم گزارشات آنها را در آنالیتیکس مشاهده کنیم.مثلاً برای اضافه کردن کد ریتارگتینگ تبلیغات در تگ منیجر و هنگام ساخت یک تگ می‌توان نوع تگ را Custom HTML انتخاب کرده و کد داده شده را درون این تگ کپی کرد. اما تگ منیجر کار را از این هم ساده‌تر کرده است و برای سایت‌های معروف و کاربردی (مثلاً گوگل ادز، میلچیمپ و …) تگ مخصوص ساخته است. در این حالت کافی است که تگ ابزار مورد نظر را از لیست تگ‌های موجود انتخاب کرده و تنها ID مربوط به اکانتتان در آن سایت را وارد کنید.

نکته: برای ردیابی رویدادهای دلخواه در نسخه Universal آنالیتیکس، تگ Universal Analytics و در نسخه GA4 تگ GA4 Event انتخاب شود.

تریگرها Triggers

تریگر یا ماشه مشخص می‌کند که تگ شما چه زمانی باید فعال شود. تریگرها به عنوان شرط محدودکننده فعالیت تگ‌ها شناخته می‌شوند. کاربرد اصلی تریگر در ردیابی رویداد تریگر (Trigger) چیست؟ است چون در هنگام اتصال ابزارهای بازاریابی، معمولاً شرطی برای فعال‌سازی تگ وجود نداشته و این تگ‌ها باید در تمامی صفحات سایت فعال باشند. در این حالت تریگر باید از نوع Page view و All Page باشد.

اما در زمان ردیابی رویداد تریگرها اهمیت زیادی پیدا می‌کنند. به عنوان مثال اگر بخواهید تعداد کلیک بر روی لینک‌های درون سایتتان در صفحه‌ای خاص را به دست آورید، تگ باید تنها زمان کلیک کاربر در همان صفحه فعال شده و اطلاعات کلیک را به آنالیتیکس ارسال کند. این شرط توسط تریگر تعیین می‌شود. با یادگیری پیشرفته تریگرها می‌توانید تمام فعالیت‌های کاربران سایت را مشاهده کرده و رویدادهای پیشرفته را ردیابی کنید.

متغیرها Variable

متغیرها عضو کمکی تگ منیجر بوده که کار کردن با تگ و تریگر را آسان‌تر می‌کنند. متغیرها کاربردی شبیه برنامه‌نویسی داشته و اطلاعات مشخصی را در خود ذخیره می‌کنند. در تگ منیجر دو مدل متغیر وجود دارد.

مدل اول که Built-In Variable نام دارد، متغیرهای کاربردی هستند که به صورت پیش‌فرض توسط تگ منیجر ساخته شده‌اند. این متغیرها در دسته‌بندی‌های مختلف مانند Page (شامل آدرس صفحه‌های سایت) Error (شامل اطلاعات ارورهای احتمالی سایت) Clicks (شامل متن کلیک شده، آدرس لینک و اطلاعات برنامه‌نویسی مربوط به عنصر کلیک شده)، فرم‌ها و چندین دسته کاربردی دیگر وجود دارند. این متغیرها برای تعیین چیزی که قرار است رهگیری شود (مثلاً کلیک، پر کردن فرم، اسکرول صفحه و …) طبق تریگر و برای تگ ساخته شده استفاده می‌شوند.

مدل دوم با نام User-Defined Variable برای ساخت متغیرهای اختصاصی که در لیست متغیرهای پیش‌فرض نبودند، کاربرد دارد.

نصب آنالیتیکس Universal و GA4 توسط گوگل تگ منیجر

در قسمت آخر مقاله، برای تمرین کار کردن با تگ منیجر، نحوه اتصال گوگل آنالیتیکس به سایت آموزش داده می‌شود. توجه کنید که اگر از قبل و به صورت مستقیم آنالیتیکس را نصب کرده‌اید نباید دوباره آن را با تگ منیجر نصب کنید، چون دو بار اطلاعات ارسال شده و داده‌های آنالیتیکس شما غلط خواهند شد.

۱- در مرحله اول، ID آنالیتیکس را به صورت یک متغیر ذخیره می‌کنیم چون در هنگام کار با تگ منیجر، این ID تریگر (Trigger) چیست؟ زیاد استفاده شده و بهتر است برای جلوگیری از وارد کردن اشتباه، یک بار آن را به شکل ثابت ذخیره کنید.

در نسخه Universal برای مشاهده Tracking ID به مسیر Admin و کلیک بر روی Tracking info از بخش Property و سپس کلیک روی Tracking Code بروید. در این صفحه می‌توانید این ID که با UA شروع می‌شود را یادداشت کنید.

در GA4 به صفحه Admin رفته و روی Data Streams کلیک کنید. روی سایت خود کلیک کرده و در صفحه باز شده Measurement-ID که با G- شروع می‌شود را یادداشت کنید.

به منوی تگ منیجر رفته و روی Variables کلیک کنید.

در قسمت User-Defined Variable روی گزینه New کلیک کنید.

یک نام مناسب برای متغیر انتخاب کرده و با کلیک روی Variable Configuration نوع Constant را برای متغیر انتخاب کنید. سپس در قسمت Value، آیدی یادداشت کرده را وارد کرده و متغیر را ذخیره کنید.

۲-از منوی Tags روی گزینه New کلیک کرده و یک نام برای تگ خود انتخاب کنید. سپس بری انتخاب نوع تگ روی Tag Configuration کلیک کنید.

۳-برای نصب نسخه Universal روی گزینه Universal Analytics کلیک کنید. در قسمت Track Type گزینه Page View و در قسمت Google Analytics Settings نام متغیری که در مرحله اول ساختید را انتخاب کرده و گزینه Save را بزنید.

برای نصب GA4 تگ GA4 Configuration را انتخاب کنید. در قسمت Measurement-ID متغیر ساخته شده را وارد کرده و تیک گزینه پایین آن را بزنید. سپس تگ را ذخیره کنید.

۴-در قسمت پایین روی گزینه Triggering کلیک کنید. سپس با زدن علامت مثبت یک تریگر جدید بسازید.

نام تریگر را نوشته و با کلیک روی Triggering Configuration نوع تریگر را Page View انتخاب کنید. تریگر را بدون تغییر ذخیره کنید. و سپس تریگر و تگ را با زدن گزینه Save ذخیره کنید.

۵-کار نصب تمام شده است تنها کافی است با کلیک بر روی Submit تگ را فعال کنید. از این لحظه اطلاعات سایت به آنالیتیکس ارسال می‌شود.

در این مثال توانستید با کاربرد گوگل تگ منیجر و قسمت‌های آن را در بازاریابی آشنا شوید. با یادگیری پیشرفته تگ منیجر می‌توانید از امکانات بی‌نظیر این ابزار در سایت خود استفاده کنید.

اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، آموزش‌ها و مطالب زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:

انگشت ماشه ای و درمان آن با ورزش

یکی از مشکلات نه چندان رایجی که ممکن است برای انگشتان اتفاق بیفتد، انگشت ماشه‌ای است. شصت ماشه ای (trigger thumb) و انگشت ماشه ای (trigger finger) دو عارضه شبیه به هم هستند که معمولاً با هم ایجاد می‌شوند و ممکن است برای شما دردی بسیار شدید به همراه داشته باشند و محدودیت حرکتی انگشتان در پی این عارضه به حدی باشد که امکان حرکت انگشت غیر ممکن شود.

انگشت ماشه ای چیست و چگونه ایجاد می‌شود؟

اگر پوشش رویی تاندون به هر دلیلی تحریک شده و در پی آن تاندون ملتهب گردد، عارضه انگشت ماشه ای بوجود می‌آید. در افرادی که دچار انگشت ماشه ای هستند، باز و بسته کردن، خم و راست شدن و حرکت نرم و روان انگشتان از دست می‌رود و مشکلات فراوانی برای فرد ایجاد می‌شود.

تزریق استروئید (کورتیزون) در غلاف تاندون متداول‌ترین درمان انگشت ماشه‌ای محسوب می‌شود. کورتیزون غالباً ورم را به حدی کاهش می‌دهد که بازیابی حرکت انگشت ممکن شود. یک بار تزریق کورتیزون معمولاً مشکل انگشت ماشه‌ای را، حداقل به طور موقتی کاهش می‌دهد. احتمال ماندگار بودن نتیجه‌ تزریق استروئید نزدیک ۵۰ درصد است. به همین دلیل بسیاری از بیماران تصمیم می‌گیرند که درمان تریگر فینگر را با تزریق کورتون شروع کنند. ممکن است تزریق کورتیزون درمانی قطعی برای انگشت ماشه‌ای نباشد، اما درد بسیاری از بیماران را تسکین می‌دهد. درمان انگشت ماشه ای با تزریق استروئید توسط دکتر علی نقره کار، فوق تخصص درد قابل انجام است. شما می‌توانید می‌توانید جهت هماهنگی با مطب ایشان، با شماره تلفن 88670088 - 021 تماس حاصل فرمایید.

علائم و نشانه‌های انگشت ماشه ای

• ایجاد صداهایی مانند ترق و تروق و تق تق در انگشتان
• ایجاد برجستگی کوچک یا بزرگ و کاملاً قابل مشاهده در انتهای انگشت و نزدیک به کف دست
• قفل شدن انگشت در حالت خم شده و برنگشتن به حالت اولیه و باز انگشت
• احساس دردی شدید در انگشتان

درمان انگشت ماشه ای

اگر به عارضه انگشت ماشه ای مبتلا هستید، درمانهای خانگی بسیار موثری برای این مشکل وجود دارد که یکی از آنها انجام تمرینات و ورزشهای مختلف است که در ادامه به آنها اشاره خواهیم نمود. بجز ورزش، روشهای خانگی دیگری نیز مانند استفاده از داروهای ضد التهابی، سرما و گرما درمانی و استفاده از انگشت بند وجود دارد که ممکن است برای درمان انگشت ماشه ای مناسب باشد.

اگر هیچ کدام از این راه ها برای درمان مشکل کافی نباشد، بیمار کاندید تزریق داروی ضد التهاب داخل انگشت خواهد بود. اگر بیماری با درد همراه باشد و به خاطر درد نتوان تمرینات ورزشی را انجام داد، ابتدا باید توسط متخصص درد تزریق داخل غلاف تاندونی داروی ضد التهاب انجام شود و بعد از یک هفته بیمار تمرینات گفته شده در این مقاله را انجام دهد؛ اما اگر بیمار از درد شکایتی ندارد و فقط گیر افتادگی انگشت، او را آزار می‌دهد در ابتدا نیاز به تزریق نیست و فقط انجام ورزشهای گفته شده در زیر کفایت می کند؛ و در صورتی که بهبودی با ورزش حاصل نشود، تزریق داخل تاندونی انجام می‌پذیرد.

اگر با انجام حرکت های ورزشی انجام شده همچنان انگشت ماشه ای درمان نشود، راه حل نهایی عمل جراحی خواهد بود. البته در کنار جراحی، باز هم ورزشهای مشخصی باید انجام شود تا انگشت به حالت معمول برگردد و حداکثر کارایی خود را پیدا کند. در ادامه برخی از این ورزشها که برای درمان مشکل انگشت ماشه ای کاربرد دارد را معرفی می کنیم که البته اغلب حرکات کششی می‌باشند.

درمان انگشت ماشه ای با ورزش

1. بلند کردن انگشت

به نظر می رسد یکی از عواملی که باعث ایجاد مشکل انگشت ماشه ای می شود، خم کردن بیش از اندازه و باز و بسته کردن مکرر انگشتان است. این خم کردن زیاد انگشت ها ممکن است در حین کار انجام شود، یا اینکه صرفاً در حین انجام فعالیت های تفریحی (مانند بازی تنیس یا رانندگی و . ) باشد. یکی از ورزش هایی که می تواند به بهبود وضعیت انگشت ماشه ای کمک و تاندون ها را تقویت نماید، بلند کردن انگشت است. به این صورت که باید کف دست را روی زمین یا یک سطح صاف بگذارید. حالا هر انگشت را به تنهایی بلند کنید. البته در بلند کردن انگشتی که دچار مشکل شده است باید تمرکز و دقت بیشتری داشته باشید. باید خیلی آرام هر انگشت را بلند کنید، چند ثانیه در همان حالت نگه دارید و بعد پایین بیاورید و استراحت بدهید؛ سپس تمرین را برای انگشت بعدی آغاز کنید.

2. کشیدن انگشت به کمک کش

یکی دیگر از ورزشهایی که به باز شدن انگشت ها کمک می کند این است که انگشت ها را در حالتی که تحت فشار هستند، باز کنید. برای این کار اول انگشت ها را به سمت داخل جمع کنید طوری که هر کدام از انگشت ها صاف باشند و فقط از بند اول خم شوند. بعد یک کش دور آن ها بیندازید. حالا دستتان را در حالی که باید فشار کش را خنثی کند، باز و بسته کنید.

3. کشش یک انگشت به کمک شست

در این تمرین شما باید انگشتی که دچار مشکل شده است را به کمک انگشت شست خود تقویت کنید. اول انگشت آسیب دیده را با شست خود بگیرید. موقعیت انگشت ها در این حالت به شکل یک دایره در می آید. این حالت را به مدت 5 ثانیه نگه دارید و سپس انگشت را به حالت اول و معمولی برگردانید. این کار را 10 بار تکرار کنید.

4. فشار دادن توپ تنیس

با استفاده از یک توپ تنیس (یا همان هفت سنگ) می شود به بهبود مشکل انگشت ماشه ای کمک کرد. فقط کافی است توپ تنیس را کف دستتان بگیرید و حدود 5 ثانیه با انگشت ها فشار دهید و بعد رها کنید. همین کار را در روز 5 تا 10 بار انجام دهید.

5. باز کردن دست

این ورزش باعث تقویت عضلات دور کننده انگشت ها از یکدیگر می شود و علاوه بر تقویت این دسته از عضلات، به بهبود مشکل انگشت ماشه ای هم کمک می کند. این تمرین تریگر (Trigger) چیست؟ به سادگی انجام می شود. اول دست را کامل باز کنید و انگشت ها را هم کاملاً از هم فاصله دهید. بعد انگشت ها را جمع کرده و دستتان را مشت کنید. حالا همین حرکت را چند بار تکرار کنید.

6. بستن چند مرحله ای دست

این حرکت کمی پیچیده تر از ورزشهای قبل و البته ترکیبی است. اول دست را کامل باز کنید و انگشت ها را صاف و باز نگه دارید. حالا فقط انگشت ها را از بند اول و دوم جمع کنید. یعنی انگشت ها به کف دست نمیرسند و فقط حالت حلقه شده پیدا می کنند. حالا انگشت ها را باز کنید تا به حالت اول خود بازگردند.
مجداً انگشت ها را خم کنید ولی این بار انگشت ها را طوری خم کنید که در نهایت دستتان مشت شود. بعد دست را باز کنید و دوباره خم کنید. خم کردن برای بار سوم به صورتی باید انجام شود که بند اول انگشت خم نشود و سر انگشت ها به انتهای کف دست و نزدیک به مچ برسد.

این ورزش یکی از مفید ترین و مؤثرترین تمرین هایی است که می توانید برای کاهش درد و بهبود وضعیت انگشت ماشه ای انجام دهید.

7. باز کردن انگشت ها از یکدیگر

آخرین ورزشی است که در این مطلب برای بهبود وضعیت انگشت ماشه ای معرفی می کنیم، باز کردن انگشت ها از یکدیگر است. در این تمرین شما باید با انگشت آسیب دیده و انگشت کناری آن کار کنید و آنها را از هم باز کنید. اول دو انگشت را به طور کامل باز کنید و صاف نگه دارید. بعد به کمک دست دیگر این دو انگشت را از هم باز کنید تا شکل V تشکیل دهند. انگشت شست و اشاره دست دیگر را بین دو انگشتی که از هم باز کرده اید بگذارید و سعی کنید با ایجاد فشار این دو انگشت (انگشت آسیب دیده و انگشت کناری آن) را از هم بیشتر فاصله دهید تا تحت کشش قرار بگیرند. مقدار فشار فقط باید به اندازه ای باشد که احساس کنید دو انگشت تان تحت کشش هستند. مراقب باشید که بیش از حد به آنها فشار نیاورید چون ممکن است در اثر کشش بیش از حد آسیب ببینند. این حرکت را 5 بار تکرار کنید.

به غیر از ورزش هایی که اینجا معرفی کردیم، از ماساژ خود مفاصل و نواحی اطراف مفاصلی که دچار مشکل شده اند نیز می توان استفاده کرد. ماساژ دادن در واقع از طریق افزایش جریان گردش خون در اطراف انگشت باعث کاهش التهاب و در نتیجه کاهش درد می شود. می توانید روزانه چند دقیقه قبل و بعد از ورزش هایی که معرفی کردیم، انگشت تان را ماساژ دهید.

یکی از مشکلاتی که اغلب افراد به طور حاد و مزمن در زندگی خود تجربه می‌نمایند، احساس درد است. درد جدای از عامل ایجاد آن، می‌تواند کار و زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار دهد و در مواردی، به شدت ناتوان کننده باشد. اگر در جایی از بدن خود دردی احساس می‌کنید، با مراجعه به کلینیک دکتر علی نقره کار دارای برد تخصصی آنستزیولوژی و درد، می‌توانید به بهبود این شرایط بپردازید. برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره رایگان با شماره‌های درج شده در همین صفحه تماس حاصل فرمایید.

آدرس مطب : تهران، میدان آرژانتین، ابتدای خیابان الوند، ساختمان مرکزی پزشکان،طبقه اول
تلفن : 88670088 - 021

نظرات کاربران درباره این مطلب : آقایی [ 1400-02-01 ]
سلام تشکر ازتمرینات خوبی که به اشتراک گذاشتید جهت کاهش درد ونرمی مفاصل بسیار مفید است

نیلوفر فراهانی [ 1399-11-23 ]
خیلی تمرینات و توضیحات عالی است ممنون از شما

برای متن پیام فقط از حروف فارسی استفاده کنید .
این فرم صرفا جهت دریافت نظرات ، پیشنهادات و انتقادات کاربران در مورد مطلب فوق میباشد .
به سوالات پزشکی در این بخش پاسخ داده نمیشود .
از ارسال پیام های تبلیغاتی در این بخش خودداری نمایید .
حداکثر طول مجاز برای متن پیام 500 کاراکتر است .

فتق دیسک می تواند بر روی اعصاب ستون فقرات فشار وارد کند و باعث درد، ضعف و بی حسی در گردن، پشت، بازو ها و پاها شود. گاهی اوقات این علائم می توانند آنقدر شدید باشند که زندگی شما را مختل کنند. با این حال، اغلب اوقات، مشکلات ناشی از فتق دیسک باید طی چند هفته خود به خود بهبود یابد. . ادامه مطلب

تنگی کانال نخاعی یک بیماری دژنراتیو (تخریب پیشرونده) است که علائم آن معمولا به مرور زمان بروز می‌کند یا اینکه می‌تواند به صورت یک درد ناگهانی رخ دهد.تنگی کانال نخاعی کمری، ممکن است موجب درد، گزگز یا بی‌حسی شود که از باسن‌ شروع شده و دامنه آن تا پشت ران‌ها و گاهی به ساق‌ پا نیز کشیده خواهد شد. . ادامه مطلب

سیاتیک در اکثریت موارد زمانی اتفاق می‌افتد که دچار بیرون تریگر (Trigger) چیست؟ زدن دیسک (فتق دیسک)، خار استخوانی در ستون فقرات و یا تنگی کانال نخاعی می‌شوید که در نتیجه آن بخشی از عصب ستون فقرات تحت فشار قرار می‌گیرد. حاصل این وضعیت التهاب، درد و اغلب کمی بی ‌حسی در یکی از پاها است . ادامه مطلب

دکتر علی نقـره کار فلوشيپ فوق تخصصي درد از دانشگاه علوم پزشكي ایران . بورد تخصصي آنستزيولوژي و مراقبتهاي ويژه از دانشگاه علوم پزشكي تهران . بازرس انجمن رژيونال آنستزي و درد ايران (ISRAPM)

تهران، میدان آرژانتین، ابتدای خیابان الوند، ساختمان مرکزی تریگر (Trigger) چیست؟ پزشکان،طبقه اول
تلفن : 88670088 - 021
09107272720
021-88670088
021-88856583
021-88670077

۵ کار خطرناک در SQL Server – قسمت اول

در این مقاله قصد دارم ۵ کار خطرناک در SQL Server را که گاها دیده می شود توسط برنامه نویس ها، کارشناسان پایگاه داده و مسئولین IT انجام می شود و می تواند منجرب به کندی سرور، رشد بیش از حد دیتابیس، به خطا خوردن برنامه، از دست رفتن داده های حساس سازمان و … شود بیان کنم. این ۵ کار خطرناک عبارتند از:
۱٫ جابه جا کردن ترتیب فیلدها در جداول
۲٫ حذف رکورد از جدول پایه
۳٫ ایندکس های زیاد بر روی جدول
۴٫ استفاده از تریگر در جداول
۵٫ Drop کردن آبجکت ها (جداول، پروسیجر و …)

جابه جا کردن ترتیب فیلدها در جداول

یکی از کارهای بسیار خطرناک این است که Design یک جدول را باز کرده و در ترتیب ستون ها تغییری انجام و ذخیره نمایید. فکر می کنید چه اتفاقی رخ می دهد؟ قطعا اگر این کار را بر روی یک جدول بزرگ انجام دهید چندین دقیقه (یا ساعت) تمام منابع سرور یا کامپیوتر خود را درگیر می کنید و به جز کندی برنامه، احتمال دارد لاگ فایل دیتابیس شما یا دیسک مربوط به آن پر شود و کلا برنامه شما از کار بیافتد. فکر می کنید چرا؟
دلیل آن این است با تغییر در ترتیب فیلدهای یک جدول، Sql Server در پس زمینه برای اعمال این تغییر، کارهای زیر را انجام می دهد:

• ایجاد یک جدول با ساختار مشابه با جدول اصلی ولی با ترتیب جدید فیلدها
• درج تمام رکوردهای جدول اصلی به جدول جدید
• حذف جدول اصلی
• تغییر نام جدول جدید به نام جدول اصلی

بله تمام این کارها آن هم به صورت Transactional و فقط به خاطر یک تغییر ساده در ترتیب فیلدها انجام می شود! پس چه کار کنیم؟ پیشنهاد می کنم اگر می توانید از خیر این کار یعنی جابه جایی ترتیب ستون های جدول بگذرید و اگر باید انجام شود حتما با کوئری و به صورت مرحله مرحله بدون ایجاد تراکنش و با گرفتن Transaction Log Backup بین هر مرحله این کار را انجام دهید تا از رشد بی رویه لاگ فایل دیتابیس هم جلوگیری نمایید.

حذف رکورد از جدول پایه

تا حالا شده بخواهید یک یا چند رکورد را از یک جدول پایه حذف نمایید، ولی این کار بسیار طولانی انجام شود؟ یا آنقدر طول بکشد که بیخیال شوید و کوئری خود را متوقف کنید؟ گیج کننده است، حذف رکورد از یک جدول فسقلی چرا باید کلی طول بکشد؟
اگر Estimated Execution Plan کوئری را بگیرید متوجه خواهید شد گیر کار کجاست! دلیل آن احتمالا وجود کلید خارجی از جداولی بزرگ به این جدول است. معمولا جداول بزرگ به جداول پایه کلید خارجی دارند و برای حذف یک رکورد از جدول پایه، SQL Server می بایست مطمئن شود کلید این رکورد در هیچ یک از جداولی که به جدول اصلی Relation دارند استفاده نشده باشد پس ممکن است جهت این کار لود بسیار سنگینی به سرور تحمیل شود و زمان اجرای کوئری بسیار طولانی شود.
چاره چیست؟ یکی از راه حل ها این است بر روی فیلدهایی که کلید خارجی هستند ایندکس تعریف نمایید. این تریگر (Trigger) چیست؟ کار باعث می شود به جای اسکن کل داده ها، ایندکس مربوطه seek شود و کوئری شما خیلی سریع اجرا شود. راه حل دیگر این است به جای حذف فیزیکی در جداول، از حذف منطقی استفاده شود یعنی زمان طراحی جداول پایه یک فیلد مثلا به نام IsDeleted از نوع بیت تعریف نمایید و زمانی که می خواهید رکوردی را حذف نمایید مقدار این فیلد را برای آن رکورد True کنید. و البته یک راه حل دیگر هم، در صورت امکان حذف کلید خارجی است.

ایندکس های زیاد بر روی جدول

ایجاد ایندکس مناسب یکی از بهترین مولفه ها جهت افزایش سرعت کوئری ها و بالا بردن کاراریی سیستم است ولی از طرف دیگر ایندکس های زیاد بر روی جداول بزرگ می تواند بسیار دردسرساز شود. اتفاقاتی همچون افزایش Blocking ، DeadLock ، کندی اجرای کوئری ها و پایین امدن کاراریی سیستم می تواند از دلایل وجود ایندکس های زیاد بر روی جداول باشند. همچنین ایندکس های زیاد باعث بالا رفتن سایز دیتابیس می شود که این موضوع هم، مشکلات ناشی از خود را بوجود می آورد. پس در ایجاد ایندکس بر روی جداول اندکی حریصانه عمل کنید و فقط ایندکس های مهم و پر استفاده را ایجاد نمایید و به صورت مرتب دیتابیس خود را بررسی و ایندکس های بلااستفاده را حذف نمایید(حتما در مقاله ایی دیگر نحوه ایجاد یک ایندکس خوب و یافتن ایندکس های بلااستفاده را آموزش خواهم داد).

استفاده از تریگر در جداول

استفاده از تریگر آن هم بر روی جداول بزرگ در سیستم های Oltp می تواند باعث کندی و کاهش کارایی سیستم شود دلیل آن هم این است که با هر درج داده یا تغییر بر روی جدول تریگر فراخوانی و بدنه آن اجرا می شود و این عملیات بسیار هزینه بر است.
با توجه به معایب تریگر پیشنهاد می شود تا جای امکان در محیط های عملیاتی با TPS بالا از تریگر استفاده نکنید و دنبال راه حل های جایگزین باشید و اگر هم از تریگر استفاده کردید سعی کنید اولا بر روی جداول حساس سیستم (جداولی که نرخ درج داده و یا تغییر در آن بسیار زیاد است) نباشد و دوما از دستورات ساده و بدون پیچیدگی در بدنه تریگر استفاده نمایید.

Drop کردن آبجکت ها (جداول، پروسیجر و …)

یکی از خطرناک ترین دستورات، دستور drop (معادل delete در صورت استفاده از design) می باشد. توصیه می کنم هیچگاه مستقیم آبجکت (جدول، پروسیجر، ویوو، دیتابیس و …) را drop (یا delete) نکنید. بارها و بارها مشاهده شده است که افراد بعد از حذف آبجکت مورد نظر متوجه شده اند که اشتباهی حذف کردند یا اینکه یک قسمت از برنامه در حال استفاده از آن بود و با حذف آبجکت برنامه با خطا مواجه شده است. حالا فرض کنید یکی از جداول حساس سیستم عملیاتی را به اشتباه حذف کرده اید! حتی فکر کردن به این موضوع ترسناک است! چه راه حلی وجود دارد این ریسک را به کمترین اندازه خود برساند؟
بهترین کار این است به جای حذف، آبجکت مورد نظر خود را تغییر نام دهید. به عنوان مثال اگر قصد دارید جدول Account را حذف نمایید به جای اینکه مستقیم آن را حذف کنید نام آن را به AccountTemp تغییر دهید و بعد از چند روز اگر مشکلی بوجود نیامد آن را حذف نمایید. حسن این کار در این است اگر با تغییر نام متوجه مشکلی شدید می توانید به راحتی آبجکت خود را به نام اصلی برگردانید و همه چی به روال قبل برگردد.

امیدوارم این آموزش برای خوانندگان گرامی مفید واقع شود. لطفا با ارائه نظرات ، سوالات و پیشنهادات خود به بالا بردن کیفیت مطالب آموزشی و همچنین ایجاد دلگرمی برای ادامه مسیر آموزش به ما کمک نمایید. همچنین می توانید با عضویت در کانال تلگرام IranSQL از جدیدترین مقالات و فیلم های آموزشی با خبر شوید.

تریگر (Trigger) چیست؟

مقدمه

برای تمام کسانی که با ونتیلاتور کار می‌کنند، تنظیم کردن تریگر همیشه یک چالش پیچیده بوده است. متأسفانه در بسیاری از مواقع کاربران ونتیلاتور بدون توجه به شرایط بیمار یا چگونگی کارکرد آن در دستگاههای مختلف، از روتین بخش پیروی کرده و عدد ثابتی را برای همه بیماران تنظیم می‌کنند.

ما در این نوشته تلاش خواهیم کرد تا به طور مختصر دربارۀ تریگر و نحوۀ تنظیم آن شرح دهیم. انتظار می‌رود خواننده در انتها درک درستی از چگونگی کارکرد تریگر و تأثیر آن بر تهویه ریوی داشته باشد.

تعریف

تنظیم تریگر مشخص می­کند که میزان تلاش تنفسی بیمار به چه میزان باشد تا اینکه ونتیلاتور آن را تشخیص داده و فاز دم را آغاز نماید.

Trigger Sensitivity را می­توان هم به صورت حساسیت نسبت به تغییر حجم یا جریان (Flow Triggering) و هم به صورت حساسیت نسبت به تغییر فشار (Pressure Triggering) تنظیم کرد.

البته ترجیحاً بهتر است این پارامتر به صورت Flow Triggering تنظیم شود، زیرا در این حالت بیمار برای تحریک ونتیلاتور به تلاش کمتری نیاز دارد.

مکانیسم کارکرد

Flow Trigger : ونتیلاتور در حین بازدم، بطور دائمی جریانی را در اختیار راه هوایی بیمار قرار می دهد. این جریان دائمی را Bias Flow می‌نامند این جریان در مسیر دمی و بازدمی اندازه­گیری می­شود.

زمانی که بیمار شروع به انجام دم می‌کند مقداری از جریان Bias Flow را به درون ریه خود می‌کشد (Flow Robbing) . در نتیجه جریان بازگشتی به دستگاه در مسیر بازدم را کاهش می‌دهد. وقتی که تفاضل جریان دمی و بازدمی معادل مقدار تنظیم شده برای Flow trigger level باشد، دستگاه دم جدید را به بیمار تحویل می ‍ دهد (دریچۀ دمی باز می ‍ شود).

در همه ونتیلاتورها (به جز ونتیلاتورهای Servo از کمپانی MAQUET ) کاربر می‌تواند Flow trigger را به صورت مقدار جریانی که بیمار در Bias flow کاهش می‌دهد تنظیم نماید. ولی در ونتیلاتورهای Servo تریگر به صورت عدد تنظیم می‌شود که در واقع این اعداد درصد تفاضل جریان دمی و بازدمی است که اگر بیمار بتواند این تفاضل را ایجاد نماید، ونتیلاتور جریان دمی را در اختیار بیمار قرار می‌دهد.

محدود ۀ تنظیم تریگر در ونتیلاتورها متفاوت است. هر چه حداقل این محدوده عدد کوچکتری باشد نشان از حساسیت بالای دستگاه دارد و نمایانگر این است که ونتیلاتور تلاشهای تنفسی کوچکتری را می‌تواند تشخیص دهد.

Pressure Triggering : در این نوع تریگر بیمار برای دریافت جریان از ونتیلاتور، باید با انجام دم، فشار راه هوایی را به اندازه ای پایین آورد که کاربر تنظیم کرده است. مبنای محاسبات، سطح PEEP است. به طور مثال اگر کاربر تریگر فشار را روی 3 تنظیم نموده باشد، بیمار برای دریافت جریان باید با دم خود فشار راه هوایی را به اندازه 3 سانتیمتر زیر سطح PEEP پایین بیاورد.

روش تنظیم تریگر

اصل اول برای تنظیم تریگر توجه به استراتژی‌ای است که برای بیمار در نظر گرفته‌اید. گاهی شما تصمیم دارید تا تمام یا بخشی از تنفسهای بیمار را سرکوب کنید. در غیر اینصورت، تریگر باید در سطحی تنظیم شود که بیمار شما به راحتی نفس بکشد بدون اینکه دستگاه دچار self triggering شود.

توجه به بالین بیمار بهترین راهنما برای تنظیم تریگر است.

هرگاه تریگر را طوری تنظیم کرده باشید که بیمار برای تنفس باید تلاش زیادی انجام دهد، می‌توانید در بالین بیمار ببینید که بیمار از عضلات فرعی تنفس مثل عضلات بین دنده ای یا گردنی برای تحریک ونتیلاتور استفاده می‌کند. در این موارد به دلیل ناتوانی عضله اصلی تنفس (دیافراگم) در تحریک ونتیلاتور، بیمار عادت می‌کند که با عضلات فرعی اش انرژی کافی برای تحریک ونتیلاتور را فراهم نموده و پس از آن ونتیلاتور کار دم را برایش انجام می‌دهد. نتیجه این پروسه تضعیف دیافراگم به دلیل عدم فعالیت خواهد بود. این عضله پس از جدا کردن ونتیلاتور قادر نخواهد بود به تنهایی عمل تنفس را انجام دهد و بیمار مجبور به استفاده از عضلات فرعی تنفس برای نفس کشیدن خواهد بود. به همین دلیل پس از مدتی بیمار دچار خستگی این عضلات و دیسترس تنفسی خواهد شد.

اما اگر تریگر روی عدد مناسبی تنظیم شده باشد، فعالیت دیافراگم خواهد توانست تا ونتیلاتور را تحریک نماید و بیمار نیازی به استفاده از سایر عضلات تنفسی نخواهد داشت.

عوامل مؤثر بر تریگر

نشتی : وجود نشتی در راههای هوایی موجب از دست رفتن Bias Flow و ایجاد Self triggering خواهد شد. این موضوع در نوزادان و اطفالی که لوله تراشه بدون کاف در آنها استفاده شده شایعتر است. در صورت تشخیص نشتی در راههای هوایی بلافاصله باید آنرا اصلاح کرد، در غیر اینصورت ونتیلاتور تنفسهای اضافه ای به بیمار خواهد داد که نتیجه تلاش وی نیست. در نوزادان و اطفال تحت تهویه مکانیکی، در صورت مشاهده تاکی پنه بلافاصله موضوع نشتی و Self triggering را بررسی نمایید. نشتی معمولا از اطراف لوله تراشه است که می‌تواند با اصلاح پوزیشن و تغییر میزان تورفتگی لوله آنرا اصلاح نمود. ولی اخیرا به دلیل استفاده از لوله های خرطومی بی کیفیت، نشتی می‌تواند از محل کانکشنهای این لوله ها نیز باشد. گاهی به دلیل پر شدن لوله تراشه از ترشحات، مقداری از بازدم به جای عبور از لوله تراشه، راه خود را از از اطراف لوله باز کرده و بیرون می‌رود. این موضوع نیز می‌تواند یکی دیگر از علل Self triggering باشد.

مطمئن ترین روش برای تشخیص Self triggering جدا کردن بیمار از ونتیلاتور و شمارش تنفسهای واقعی بیمار و مقایسه حدودی آن با تنفسهایی است که ونتیلاتور به بیمار می‌داده است.

Self triggering موجب افزایش کار تنفسی و هیپرونتیلاسیون بیمار و در نتیجه هیپوکپنی و آپنه خواهد شد.

در صورتی که تریگر درست تنظیم شده باشد، مکانیسمهای جبرانی تنفسی فیزیولوژیک خواهند توانست به موقع فعال شده و نسبت به برطرف کردن مشکل اقدام نمایند. به طور مثال در هنگام اسیدوز، ونتیلاتور می‌تواند با تاکی پنۀ فیزیولوژیک حاصل از تریگرهای بیمار، اسیدوز را برطرف نماید. ولی اگر تریگر درست تنظیم نشده باشد، ونتیلاتور تریگرهای بیمار را تشخیص نداده و نخواهد توانست با مکانیسمهای فیزیولوژیک هماهنگ گردد.

همینطور، در صورت self triggering ونتیلاتور می‌تواند با ایجاد تاکی پنه برای بیمار آلکالوز تنفسی و حتی آپنه ایجاد نماید.

استفاده از تریگر به عنوان شاخصۀ weaning

می‌توان از Pressure Trigger به عنوان یکی از (نه به تنهایی) شاخصه های تعیین زمان weaning استفاده نمود. کاربر می‌تواند با این پارامتر قدرت عضلات تنفسی بیمار را اندازه‌گیری نماید. نشانۀ کار عضلات تنفسی در دم، ایجاد فشار منفی می‌باشد. هر چه بیمار بتواند فشار منفی بیشتری با عضلاتش ایجاد نماید آمادگی بیشتری برای weaning خواهد داشت. این کاربرد می‌تواند در مواردی که کاربر به دنبال نشانه‌های رفع شلی عضلات (ناشی از بلاکرهای عصبی-عضلانی، آرام بخش ها تریگر (Trigger) چیست؟ و یا داروهای بیهوشی) می‌باشد، مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از این روش در بیمارانی که وضعیت پایدار و مناسب همودینامیک و ریوی ندارند، توصیه نمی‌شود. به دلیل افزایش کار تنفسی در حین انجام این پروسه ، طول زمان استفاده از این مانور نباید بیش از 10-5 تنفس باشد. نظارت مستقیم پزشک ICU و مانیتورینگ مداوم همودینامیک ضروری است.

تریگر عصبی

علاوه بر تریگرهای پنوماتیک رایج، یعنی تریگر جریان و تریگر فشاری، نوع دیگری از تریگر را داریم که مکانیسم کاملاً متفاوتی با تریگرهای پنوماتیک دارد. این نوع از تریگر را به نام تریگر عصبی (Neural Triggering) شناخته می‌شود. این نوع از تریگر را فقط می‌توانید در ونتیلاتور Servo-i و در مد NAVA ببینید.

اطلاعات پایه : سیگنالی که موجب تحریک دیافراگم می­شود در واقع همان سیگنال خارج شده از مرکز کنترل تنفس در مغز است که تعداد و عمق تنفس را کنترل می­کند. هنگامی که شما مد N AVA استفاده می­کنید موج الکتریکی دیافراگم یا همان سیگنال Edi توسط کاتتر مخصوصی (کاتتر Edi ) از طریق الکترودهای تعبیه شده در آن به دام انداخته می­شود. فعالیت الکتریکی دیافراگم پس از دریافت توسط الکترودها فیلتر و تقویت شده و به ونتیلاتور تحویل داده می­شود تا بر روی مانیتور دستگاه نمایش داده شده و همچنین برای مد NAVA استفاده گردد.

در مد NAVA حمایت تنفسی متناسب و هماهنگ شده با سیگنال Edi به بیمار رسانده می­شود. به طور کلی NAVA از سیگنال Edi برای کنترل ونتیلاتور و حمایت تنفسی متناسب و هماهنگ با تلاش تنفسی بیمار استفاده می­کند و همچنین سیگنال Edi به عنوان یک پارامتر تنفسی بسیار سودمند کاربرد خواهد داشت.

سیگنال Edi با سرعت 5/62 بار در ثانیه در مقیاس میکروولت اندازه­گیری می­شود.

مکانیسم تریگر در مد NAVA : ونتیلاتور برای تشخیص آغاز تنفس بیمار از موج الکتریکی Edi استفاده می‌کند. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، به محض شروع تنفس مقدار جریان الکتریکی دیافراگم افزایش می‌یابد. ونتیلاتور پس از رسیدن موج الکتریکی دیافراگم به حد معینی، که کاربر تنظیم می‌کند، جریان دمی را آغاز خواهد کرد.

مزیت این نوع از تریگر، دقت و سرعت تشخیص فوق العاده بالای آن می‌باشد. در این نوع تریگر، فاصله زمانی‌ که بین آغاز حرکت دیافراگم تا تشخیص تریگر پنوماتیک وجود دارد حذف شده است. شکل زیر به همین موضوع اشاره دارد.

بلوک Analog threshold trigger

بلوک برنامه نویسی Analog threshold trigger داری یک پایه ورودی آنالوگ Ax و یک پایه سبز رنگ Par است. تنظیمات مربوط به پارامترها در این بلوک از طریق پنجره مشخصات یا جعبه پارامتر انجام می‌شود. در تصویر زیر شماتیک یک بلوک Analog threshold trigger را مشاهده می کنید:

خروجی Analog threshold trigger وابسته به 2 مقدار آستانه قابل تنظیم بوده و می تواند روشن و خاموش شود. به عبارت دیگر با تنظیم دو مقدار آستانه روشن و خاموش شدن یا پارامتر On و Off می توان خروجی این بلوک را کنترل کرد. مقادیر آستانه‌ی On و Off با یکی از دو روش زیر تنظیم می‌شوند:

• روش اول: می توان در پنجره مشخصات از قسمت Threshold مقادیر ثابتی تنظیم کرد. در این روش مقادیر ثابت و بدون تغییر خواهند بود.
• روش دوم: همانطور که در مقاله ی توابع محاسبات ریاضی و مقایسه گر آنالوگ لوگو شرح داده شد می توان با استفاده از روش توابع تو در تو مقادیر پارامترهای On و Off را به بلوک های دیگر وابسته کرد. در این روش امکان نسبت دادن مقادیر متغیر به این پارامتر های فراهم می شود. جهت دسترسی به بلوک‌های قابل استفاده در این روش باید دفترچه راهنمای نرم‌افزار لوگوسافت را مطالعه کنید.

تصویر زیر پنجره مشخصات بلوک Analog threshold trigger را نشان می دهد. در این پنجره می توان پارامترهای مربوط به نوع خروجی Sensor، مقادیر Gain، Offset و تعداد رقم اعشار در محاسبات را مشخص کرد. در قسمت Measurement Range حداقل و حداکثر رنج اندازه گیری سیگنال ورودی وارد می شود.

پارامتر Sensor مشخص کننده‌ی نوع سیگنال آنالوگ است. این پارامتر را می توان از بین مدل های ولتاژ 0/10 ولت، جریان 0/20 یا 4/20 میلی آمپر، PT100/PT1000 و یا No Sensor انتخاب کرد. در جدول زیر مقادیر مجاز در تنظیم سایر پارامترهای این بلوک را مشاهده می کنید.

پارامتر	بازه‌ی قابل تنظیم
Gain	-10.00 تا 10.00
Offset	-10000 تا 10000
On یا آستانه روشن شدن	-20000 تا 20000
Off یا آستانه خاموش شدن	-20000 تا 20000
P یا تعداد رقم اعشار	قابل تنظیم روی یکی از اعداد 0، 1، 2 یا 3

در نظر داشته باشید که ورودی بلوک threshold trigger از نوع آنالوگ و خروجی آن به شکل دیجیتال است. به عبارت دیگر این بلوک جهت راه‌ اندازی یک خروجی دیجیتال متناسب با تغییرات یک ورودی آنالوگ استفاده می‌شود. به منظور تنظیم ورودی آنالوگ یا Ax این بلوک می توان از موارد زیر استفاده کرد:
• AI1 تا AI8 صفر تا 10 ولت، اسکیل شده روی بازه ی 0 تا 1000
• AM1 تا AM6 در لوگو 6 ، AM1 تا AM16 درلوگو 7 و AM1 تا AM64 در لوگو 8
• NAI1 تا NAI32 در لوگو 7 یا 8
• AQ1 تا AQ2 در لوگو 7 و AQ1 تا AQ8 در لوگو 8
• NAQ1 تا NAQ16 در لوگو 7 یا 8 و غیره

عملکرد کلی بلوک threshold trigger به این شرح است:

• مقدار سیگنال آنالوگ ورودی Ax توسط بلوک Analog threshold trigger خوانده می‌شود.
• مقدار خوانده شده در پارامتر Gain ضرب می‌شود. نتیجه‌ی ضرب با مقدار پارامتر Offset جمع شده و به عنوان مقدار واقعی Ax یا Actual value Ax در نظر گرفته می‌شود.

(Ax * Gain) + Offset = Actual value Ax

• پس از محاسبه مقدار واقعی Ax بسته به مقادیر مشخص شده برای آستانه روشن تریگر (Trigger) چیست؟ و خاموش شدن خروجی یکی از حالت‌های زیر رخ خواهد داد:
• اگر (آستانه روشن شدن یا On) ≥ (آستانه خاموش شدن یا Off) باشد:

در تصویر زیر نمودار عملکرد این بلوک را در قالب یک مثال مشاهده می کنید. در این مثال آستانه روشن شدن یا On بزرگتر از آستانه خاموش شدن یا Off است این حالت در دسته اول از دو حالت ذکر شده قرار می‌گیرد. نحوه ی عملکرد بلوک Analog threshold trigger در این مثال به صورت زیر است:

• هنگامی که مقدار واقعی Ax از آستانه روشن شدن بیشتر شود، خروجی Q فعال می‌شود.
• خروجی Q تا زمان کوچکتر یا مساوی شده مقدار واقعی Ax از آستانه خاموش یا Off فعال باقی خواهد ماند.
• زمانی که actual value Ax از مقدار آستانه Off عبور کند، خروجی خاموش شده و این چرخه ادامه پیدا می کند.

طبق تصویر زیر، در پنجره مشخصات این بلوک دو تب Comment و Parameter وجود دارد. در صورت نیاز می‌توان از تب comment جهت ذکر توضیحات مربوط به بلوک استفاده کرد. از طریق تب Parameter تنظیمات مربوط به نام بلوک، نوع خروجی سنسور، پارامتر های آنالوگ و غیره انجام می‌شود. نوع خروجی سنسور می‌تواند یکی از حالت‌های 0 تا 10 ولت، 0 تا 20 میلی آمپر، 4 تا 20 میلی آمپر، PT100/PT1000 و یا No sensor انتخاب شود. به منظور درک بهتر از نحوه ی عملکرد بلوک به مثال های زیر توجه کنید.

مثال اول

برنامه ای را طراحی کنید که در آن با تغییر دما سنسور PT100 وضعیت خروجی آن به شکل زیر تغییر کند:

• برای دمای بین 10 تا 15 درجه خروجی Q1 فعال شود.
• برای دمای بین 16 تا 22 درجه خروجی Q2 فعال شود.
• برای دمای بیش از 25 درجه خروجی Q3 فعال شود.

طبق تصویر زیر در این برنامه می توان از بلوک Al1 به همراه سه Analog threshold trigger استفاده کرد. هر کدام از بلوک در نهایت یک خروجی یا Q را فعال می کنند. مقادیر در این بخش ها ثابت بوده و نیازی به اتصال جعبه پارامتر نیست.

طبق تصویر زیر به منظور تنظیمات بلوک Analog threshold1 باید ورودی سنسور را PT100 و رزولوشن را ضرب در 1 انتخاب کرد. به این ترتیب دمای واقعی نمایش داده می شود. مقادیر On و Off در بخش Threshold نیز باید 10 و 15 باشند.

تنظیمات بلوک Analog threshold 2 مطابق با تصویر زیر انجام خواهد شد. مقادیر On و Off در بخش Threshold باید 16 و 22 باشند.

طبق تصویر زیر و به منظور تنظیم بلوک Analog threshold 3 باید هردو دمای روشن و خاموش روی 25 درجه تنظیم شوند.

مطالب شرح داده‌شده در این مقاله را می‌توانید به‌صورت ویدئو در دوره تصویری لوگو زیمنس مشاهده کنید. در این دوره‌ی آموزشی با انواع پی ال سی، زبان‌های برنامه‌نویسی و مینی پی ال سی لوگو زیمنس آشنا می‌شویم. آموزش لوگو از ابتدا صورت گرفته و شامل بررسی ماژول اصلی، کارت‌های توسعه، نصب، سیم بندی، برنامه‌نویسی و کنترل توسط اپلیکیشن و وب سرور می‌شود. در بخش برنامه‌نویسی تمام بلوک‌های دیجیتال، شبکه، آنالوگ و غیره بررسی‌شده و نحوه‌ی کار آن‌ها روی لوگو نمایش داده‌شده است. مانیتورینگ و کنترل لوگو از طریق اپلیکیشن، وب سرور و صفحه‌های طراحی‌شده توسط LWE صورت می‌گیرد. این موارد نیز در دوره‌ی تصویری شرح داده‌شده‌اند. لطفاً جهت مشاهده‌ی سرفصل‌ها و لیست ویدئوهای این دوره روی عبارت لوگو زیمنس کلیک کنید.

مثال دوم

در این پروژه باید دمای محیط توسط 3 رادیاتور کنترل شود. این رادیاتورها به صورت On یا Off بوده و افزایش تعداد آن ها باعث تولید گرمای بیشتری خواهد شد. در این مثال با کلید I1 سیستم فعال شده و همزمان با شیر برقی Y1 سیگنال H1 نیز روشن می شود. به منظور تنظیم میزان گرمایش در این برنامه از ورودی آنالوگ نیز استفاده شده است. همانطور که مشاهده می کنید یک پتانسیومتر 0 تا 10 ولت به ورودی A1 متصل شده و تنظیم کننده ی دما می باشد. شیرهای Y2 و Y3 متناسب با درصد گرمایش تنظیم شده توسط پتانسیومتر، روشن و خاموش می شوند. در جعبه پارامترآن ها مقادیر دما برای روشن و خاموش شدن را مشاهده می کنید. با روشن شدن کلید I2 یا Stop سیستم گرمایشی به صورت کامل خاموش خواهد شد. به عبارت دیگر در این حالت شیرهای Y1 تا Y3 کاملا بسته می شوند. درتصویر زیر برنامه ی شرح داده شده را مشاهده می کنید:

در تصویر زیر تنظمات بلوک Analog threshold 1 را مشاهده می کنید. در این بخش سنسور روی 0 تا 10 ولت قرار داده شده و رنج آن روی 0 تا 100 اسکیل شده است. طبق موارد شرح داده شده در مقاله ی پردازش مقادیر آنالوگ لوگو ، این امکان در پنجره مشخصات برخی از بلوک های آنالوگ وجود دارد. هردو میزان On و Off در این بلوک روی 30 تنظیم شده است.

در تصویر زیر تنظیمات بلوک Analog threshold 2 را مشاهده می کنید. بخش های اول مشابه با بلوک قبلی بوده و تنها قسمت On و Off روی 70 تنظیم شده است.

مثال سوم

در این مثال باید با استفاده از یک سنسور PT100 ، لوگو و کارت LOGO! AM2 RTD دمای یک آکواریوم را کنترل کنیم. در این پروژه تصویر شده که دمای آکواریوم به صورت محیطی خنک شده و فقط مراحل گرم کردن یا Heating بر عهده ی سیستم است. ابتدا طبق تصویر زیر سیم بندی لوگو انجام می شود. در این مثال از یک لوگو با خروجی رله استفاده شده است. همانطور که مشاهده می کنید خروجی Q1 لوگو تغذیه کننده ی بوبین کنتاکتور L1 می باشد. تغذیه کارت دما و ماژول لوگو به شکل جداگانه متصل شده اند. حروف L+ و M مشخص کننده ی DC بودن منبع تغذیه است. بخش اندازه گیری دما این سیستم از یک تریگر (Trigger) چیست؟ سنسور دمای PT100 تشکبل شده است.

در این مثال دمای آکواریوم باید بین 0 تا 15 درجه تنظیم شده و حرارت مورد نیاز توسط یک المنت تولید می شود. روش کار به این شکل است که با پایین آمدن دمای آب از 15 درجه سانتی گراد المنت حرارتی فعال شده و دمای آب را افزایش می دهد. عبور دما از 15 درجه ی سانتی گراد باید باعث خاموش شده المنت شود. طبق تصویر زیر در این برنامه و جهت مقایسه ی دما می توان از Analog threshold trigger استفاده کرد. به منظور تنظیم بلوک Analog threshold trigger باید قسمت سنسور روی PT100 قرار داده شود. در ادامه آستانه روشن شدن را روی 0 و آستانه خاموش شدن را روی 15 تنظیم می کنیم. در تصویر زیر پارامترهای بلوک Analog threshold trigger با رنگ سبز در کنار آن درج شده است.

مثال چهارم

کنترل دمای گلخانه با استفاده از دو عدد فن یا هواکش را در نظر بگیرید. در این پروژه باید با عبور دما از 30 درجه سانتی گراد فن ها روشن شده و با کاهش دما از 20 درجه مجدد خاموش شوند. در این مثال با فشردن کلید استارت یا I1 سیستم فعال می شود. ابتدا دما توسط سنسور اندازه گیری شده و در صورت بالاتر بودن آن از 30 درجه سانتی گراد؛ فن اول روشن خواهد شد. در ادامه اگر پس از 5 ثانیه دما به کمتر از 20 درجه سانتی گراد نرسد، هواکش دوم نیز روشن می شود. سیستم با روشن بودن هر دو فن به کار خود ادامه می دهد تا دما از 20 درجه سانتی گراد کمتر شود. با کمتر شدن دما و رسیدن به مقدار دمای کمتر از 20 درجه، هواکش ها خاموش خواهند شد. همانطور که مشاهده می کنید در این برنامه از یک بلوک Analog threshold trigger با آستانه روشن شدن 30 و آستانه خاموش شدن 20 درجه استفاده شده است. همچنین سنسور دما در این بلوک از نوع PT100 بوده که به ورودی Al1 متصل می شود. جهت تاخیر در روشن شدن فن دوم نیز می توان از یک تایمر On-Delay استفاده کرد.

تصویر زیر سیم بندی لوگو در این مثال را نشان می دهد. توصیه می شود بجای اتصال مستقیم فن ها به کنتاکت های لوگو از دو عدد کنتاکتور استفاده شود. در این حالت کنتاکتورها مسئول قطع و وصل جریان فن ها خواهند بود.

مثال پنجم

در این مثال کنترل دمای اتاق و مقایسه ی آن با دمای بیرون مد نظر است. اندازه گیری دما در این پروژه توسط دو سنسور دمای PT100 انجام می شود. در سیم بندی ماژول AM2 RTD لوگو و هنگام استفاده از هر دو پایه ی این کارت، باید تغذیه ی L و M برای هر ورودی PT100 به صورت جداگانه انجام شود. در صورت عدم اتصال تغذیه دوم این ماژول، ورودی از سنسور دوم PT100 خوانده نخواهد شد. در صورت تفاوت در نوع سنسور ها باید به اسکیل کردن رنج اندازه گیری آن ها توجه کنیم. در این شرایط می توان از بلوک تقویت کننده آنالوگ استفاده کرد. در تصویر زیر نحوه ی اتصال بلوک ها و تنظیمات آن ها را مشاهده می کنید.