تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

تفاوت کوین و توکن

تفاوت بین کوین coin و توکن token چیست؟

با توجه به تعاریف کوین Coin توکن Token می‌توان گفت که هر واحد ارزی بر روی یک شبکه، توکن در نظر گرفته می‌شود. این توکن‌ها بعد از این که به حد کافی توسعه پیدا کردند، می‌توانند بلاکچین مستقل خود را راه‌اندازی کرده و به کوین تبدیل شوند.

از شباهت‌های بین کوین Coin توکن Token می‌توان به این موضوع اشاره کرد که هر دو برای افراد امکان پرداخت ایجاد می‌کنند، درحالی‌که توکن‌ها علاوه بر این قابلیت، ویژگی‌های دیگری هم ارائه می‌دهند. ارزش توکن معمولا براساس میزان مفید بودن آن و ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهد، سنجیده می‌شود. به‌طوری که هرچه کاربرد توکن بیشتر باشد، بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

اما مهم‌ترین تفاوت‌های کوین Coin توکن Token از این قرار است:

• سکه ارز دیجیتال (کوین) شبکه بلاکچین اختصاصی دارد،‌ درحالی‌که توکن براساس شبکه‌های بلاکچینی‌ که قبلا به ‎وجود آمده‌اند، برای یک کاربردهایی خاص ایجاد می‌شود. برای مثال، تتر یک توکن است که در شبکه اتریوم و شبکه‌های بلاکچین مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد،‌ اما بیت کوین، یک کوین است که تنها در شبکه مستقل خودش دیده می‌شود. تتر یک ارز دیجیتال با قیمتی بسیار نزدیک به 1 دلار است (دیدن قیمت لحظه ای تتر) که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می شود و کاربرد آن جایگزینی با دلار در دنیای رمزارز است.
• سکه ارز دیجیتال فقط برای پروسه‌های پرداخت استفاده می‌شود،‌ اما توکن کاربرد متعددی دارد.
• ساخت کوین بسیار دشوارتر از ساخت توکن است.
• اغلب کوین‌ها از طریق فرایند استخراج توزیع می‌شوند،‌ این موضوع برای توکن‌ها از طریق روش ICO انجام می‌گیرد.
• کوین‌ها می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، درحالی‌که توکن‌ها فقط در کیف پول‌های بلاکچین میزبان ذخیره می‌شوند.

سکه یا کوین ارز دیجیتال چیست؟

منظور از یک کوین دیجیتالی، یک نوع دارایی بومی (نیتیو – Native) در بلاک چین خود است. به عنوان نمونه بیت کوین، لایت کوین و اتریوم را در نظر بگیرید. این اشکال مجازی از سرمایه، در بلاک چین منحصربه‌فرد خود وجود دارند؛ بیت کوین، لایت کوین و اتریوم به ترتیب روی بلاک چین‌هایی جداگانه با همین نام کار می‌کنند.

با استفاده از سکه دیجیتال تمام افراد قادر به ایجاد تراکنش و انجام معامله با یکدیگر خواهند بود. در اینجا، خبری از انتقال کوین های فیزیکی بین ارسال‌کننده و دریافت‌کننده نیست. تمامی سکه ها در قالب یک سری دیتا روی دیتابیسی بزرگ ذخیره شده و وجود فیزیکی و خارجی ندارند. در دنیای کریپتوکارنسی، دیتابیس را با نام بلاک چین یا دفتر کل خطاب می‌کنند. این پایگاه داده کلیه معاملات را ردیابی کرده و توسط رایانه‌هایی قرار گرفته در سراسر دنیا، بررسی و تایید می‌شود.

این نوع دارایی را می‌توان شبیه به پول و ارز واقعی در زندگی روزمره خرج کرد (اگر فروشنده کالا یا ارائه‌دهنده سرویس، آن‌ها را قبول کند). در بسیاری از کشورها و مناطق دنیا، بیت کوین یا اتریوم داخل والت ارز دیجیتال خود را می‌توان کاملا شبیه به اسکناس‌های داخل کیف پول چرمی یا حساب بانکی دانست. یک تفاوت کوین و توکن این است که سکه هدف دیگری به جز خرج شدن شبیه به پول عادی، ندارد. موارد استفاده از آن‌ها را در ادامه بررسی می‌کنیم:

• انتقال وجه (انتقال سریع پول مخصوص حین انتقالات بین‌المللی)
• ذخیره ارزش (نگهداری با هدف در امان ماندن از تورم و امید به افزایش آتی قیمت)
• به عنوان یک واحد حساب‌رسی (قیمت‌گذاری کالاها یا خدمات بر اساس آن‌ها)

برای درک بهتر این موارد، خرید بیت کوین و سپس کاربرد‌های زیر با استفاده از آن را در نظر بگیرید:

• می‌توان از بیت کوین برای خرید انواع کالا یا دریافت سرویس‌های مختلف بر بستر اینترنت استفاده کرد. فروشگاه‌های فیزیکی زیادی در سراسر دنیا نیز از این سکه دیجیتالی پشتیبانی می‌کنند.
• بدون رخ دادن اتفاقی خاص، امکان ذخیره‌ کردن بلند مدت بیت کوین فراهم است. همواره قادر به تبدیل کردن این کوین به وجه رایج مورد استفاده در کشور خود یا سایر ارزهای دیجیتال خواهید بود.
• برخی سرویس‌ها و کالاها مخصوصا در اینترنت بر اساس بیت کوین قیمت‌گذاری شده و الزاما باید با این نوع از دارایی، هزینه دریافت آن‌ها را پرداخت کنید.

یکی از مهم‌ترین تفاوت های کوین و توکن عدم کاربرد سکه خارج از موارد بالا است. بیت کوین به عنوان نخستین و مهمترین رمز ارز دنیا را نمی‌توان برای به دست آوردن تعداد واحد‌هایی بیشتر در حسابی خاص ذخیره کرد. همچنین استفاده از یک اپلیکیشن، در گرو داشتن آن نیست. تنها کاربرد، استفاده به عنوان پول شبیه به طلا یا هر نوع دارایی دیگر است.

با این حال، مقایسه توکن و سکه نشان داد برخی کوین ها نظیر اتریوم، نئو و دش، یک سری ویژگی‌های اضافی ارائه کرده و خارج از شکل دیجیتالی پول نیز کاربرد دارند. در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• اتر (ETH) برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در شبکه اتریوم تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها کاربرد دارد. می‌توان روی شبکه اتریوم توکن های جدید ایجاد کرد، اما اتر همچنان برای ارسال یک توکن ضروری است. دستمزد و پاداش استخراج‌کنندگان (کامپیوترهای تاییدکننده تراکنش‌ها در شبکه اتریوم) با اتر پرداخت می‌شود.
• نئو (NEO) را می‌توان برای به دست آوردن سود، طی مدت زمانی مشخص در یک کیف پول یا حساب کاربری خاص قفل کرد. شبیه به مورد قبلی، روی شبکه نئو نیز امکان ایجاد توکن فراهم است. حین ارسال یک توکن روی شبکه نئو، باید از طریق این سکه (NEO) کارمزد را بپردازید.
• افرادی که تعداد مشخصی کوین دش (DASH) در اختیار دارند، در تصمیم‌گیری‌های مربوط به توسعه و اعمال تغییر برای بهبود شبکه این ارز دخالت داده خواهند شد. بعد از مطرح شدن یک پیشنهاد، افراد دارنده تعداد کافی از سکه نام برده، درباره تایید یا رد پیشنهاد نظر می‌دهند.

بیشتر بزرگترین دارایی‌های دیجیتال از نظر ارزش کل بازار، در قالب کوین وجود دارند. با این حال، تعداد قابل توجهی توکن با ارزش کل بسیار بالا نیز می‌توان در فهرست پیدا کرد. در وب سایت Coinmarketcap بیش از 900 سکه مختلف فهرست شده که نشان‌دهنده تعداد کمتر آن‌ها در مقایسه با توکن ها است. در نتیجه یک تفاوت مهم کوین و توکن را می‌توان پایین‌تر بودن تعداد سکه ها دانست.

توکن tokens

پروژه هایی هم مانند NEO/GAS، بلاک چین هایی با دو توکن هستند که در آن NEO یک توکن با ارزش دیجیتالی است و GAS به عنوان پاداش انجام تراکنش ها در شبکه NEO مورد استفاده قرار می گیرد.

بلاک چین هایی مانند اتریوم امکان توسعه توکن های رمز ارز دیگر را از طریق خود همین شبکه امکان پذیر می کنند که پروژه هایی مانند ترون، ایاس و ویچین حاصل توکن های بر پایه شبکه اتریوم هستند.

به این دلیل که اتریوم از سایر کوین ها ها پشتیبانی می کند، پروتکل های مختلفی که به نام استاندارد های Request for Comment یا ERC می گویند به وجود آمده است. ERC-20 یکی از محبوب ترین استاندارد ساخت توکن در شبکه اتریوم است که مورد استفاده توسعه دهندگان قرار می گیرد.

پلتفرم هایی که میزبان توکن های جدید هستند، مانند اتریوم، شکافی را در دنیای ارز رمز ایجاد کرده اند که در آن کوین به معنای رمز ارز های خود میزبانی مانند بیت کوین است در حالی که توکن برای معرفی توکن های اختصاصی میزبانی شده در بلاک چین های دیگر استفاده می شود.

به دلیل توانایی اتریوم در اجرای قرارداد های هوشمند، پروژه های غیرمتمرکز از این پلتفرم برای ثبت توکن ها استفاده می کنند. روی قرارداد های هوشمند می توان برنامه هایی برای پردازش توکن ها قرار داد که به عنوان مثال می توان برای دسته بندی آهنگ ها برای هر آهنگ یک توکن مخصوص ساخت.

مزیت های توکن

توکن های رمز ارز اصلی مزیت های خاص خود را هم دارند که می توان مثال هایی مانند کوین ناشناس مونرو و استیبل کوین هایی مانند تتر زد اما کوین های مشتق شده به بلاک چین های اصلی خود وابسته هستند.

توکن های رمز ارز معمولا با پردازش تراکنش های بلاک چین قابل استخراج هستند. هر بلاک چین روش خاص خود برای استخراج را داراست که از این روش ها می توان به اثبات کار، اثبات سهام، اثبات مهارت و ترکیبی از مدل های قبلی اشاره کرد.

توکن های رمز ارز در کیف پول ها نگهداری می شوند و با ترکیبی از کلید های عمومی و خصوصی می توان آن ها را به دیگری تبدیل کرد. بسیاری از رمز ارز ها به صورت پیشفرض به یکدیگر قابل تبدیل هستند ولی صرافی هایی مانند بایننس امکان تبدیل هر نوع ارز به دیگری را فراهم می کنند.

مزایای توکن های رمز ارز غیر قابل تغییر بودن، تایید، سرعت و هزینه پایین تراکنش های در مقایسه با پول رایج کشور هاست.

استفاده های خلافکارانه ای مانند خرید از دارک نت، استخدام هکر و اسکمر ترس دولت ها را درباره استفاده از رمز ارز زیاد کرده است.

با این حال بسیاری معتقدند توکن های رمز ارز آینده اقتصاد است و کوین هایی مانند بیت کوین توسط پذیرنده ها و سازمان های بیشتری به عنوان یک روش پرداخت پشتیبانی می شود.

هشدار ارزاخبار:

این مطالب و اطلاعات، توصیه نیست و شما همیشه باید قبل از هر اقدامی (به طور مثال، خرید،فروش، معامله، نقل و انتقال یا …)، تحقیقات خود را انجام دهید. معاملات ارزهای رمزنگاری شده یا ارزهای دیجیتال همواره همراه با ریسک بالا است. لطفا معاملات خود را با احتیاط انجام دهید. ارزاخبار هیچ مسئولیتی در قبال زیان معاملاتی شما نخواهد داشت.

تفاوت کوین و توکن

با ظهور و رشد ارزهای دیجیتال، اصطلاحات تازه ای هم رواج پیدا کرده که منجر شده افراد از آن ها سوء برداشت های اشتباهی کنند. از جمله ی این اصطلاحات تازه منتشر شده، توکن و کوین هستند که افراد زیادی هنوز تفاوت آن ها را نمی دانند.

درواقع اشخاص زیادی این کلمه ها را به جای یکدیگر به کار می ‌برند؛ در حالی که آن ها با هم تفاوت دارند و مترادف یکدیگر نیستند؛ در واقع این دو کلمه مفهوم کاملاً متفاوتی با هم دارند.

لذا در این مقاله قرار است در مورد آن ها و تفاوت هایشان توضیحات تکمیلی بیان شود. پس با آن همراه باشید.

فهرست محتوای مقاله

امنیتی

پرداختی

کاربری

کریپتوکارنسی چیست؟

قبل از این که در مورد توکن و کوین صحبت شود لازم است که توضیحی در مورد کریپتوکارنسی داده شود.

کارنسی وسیله ی مبادله، ذخیره کننده ی ارزش یا واحد شمارش است. بیت کوین همه ی این مزیت ها را دارا است به خاطر همین گذاشتن نام کریپتوکارنسی برای بیت کوین منطقی است.

ولی پس از شکوفایی بیت کوین، توکن های دیگری هم که به شکل انبوه تولید شدند را کریپتوکارنسی نامیدند؛ با وجودی که خیلی از آن ها مزیت‌ های لازم را نداشتند.

کوین چیست؟

آن نوعی پول دیجیتال است که با کمک برنامه های رمزنگاری به وجود آمده است و ارزش را در طی زمان، سیو می کند.

در حقیقت می توان گفت کوین، همان پول دیجیتالی است که بیت کوین معروف ترین نمونه ی آن به شمار می‌آید. بیت‌ کوین، متکی بر صنعت بلاک چین است.

بلاک چینی که همه ی تراکنش ها در آن قابل مشاهده هستند. در بلاک چین، داده ها به شکل جمعی سیو و بین شرکت کننده های این شبکه به اشتراک گذاشته می شوند.

فناوری بلاک چین دارای شفافیت است و این موضوع سبب می شود کلاهبرداری ها کم تر گردند. بعضی از کوین ها مبتنی بر بستر اصلی بیت ‌کوین می باشند نظیر لایت کوین، مونرو و … .

کوین ها با پول ویژگی‌ های مشترکی دارند.

درست است که کوین ها با پول ویژگی‌ های مشترکی دارند ولی آن ها برای انجام دادن عملی بالاتر از عملکرد پول در نظر گرفته می‌ شوند.

این عملکردها عبارتند از: قابلیت تعویض و تقسیم، قابلیت پذیرش و انتقال، ماندگاری و عرضه ی محدود.

اما ویژگی های اصلی کوین ها این است که آن ها متصل به سیستم بلاک چین باز عمومی هستند؛ یعنی به هر شخصی این قابلیت داده می ‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت نماید.

هم چنین آن ها قابلیت ارسال و دریافتن را دارا می باشند؛ به این معنا که می توان آن ها را مثلا برای خرید کالایی یا استفاده از خدماتی ارسال کرد و در مقابلش آن کالا یا خدمات را دریافت کرد.

کاربرد کوین ها

همان گونه که گفته شد آن ها به طور معمول به شکل پول واقعی مورد استفاده قرار می گیرند. نمونه کوین همین رمزنگار بیت کوین، مونرو و لایت کوین هستند.

کوین‌ ها اغلب هدفی بالاتر از کاربرد یک پول دیجیتالی را دارا نیستند. معمولا جاهایی که از آن ها استفاده می ‌شود برای موارد زیر است:

• جهت انتقال دادن پول؛ یعنی با کمک کوینها این امکان برای شما فراهم می شود تا ارزشی را دریافت نمایید و ارسال کنید.
• به شکل سیو کننده ی ارزش در جاهای مختلف استفاده می شوند به این معنا که می توانید آن ها را سیو و سپس با کالا یا ارز دیگری مبادله نمایید.
• برای استفاده از خدمات هم می توانید از آن ها استفاده کنید؛ چون آن ها نوعی واحد به شمار می ‌آیند.

مثلا می توانید بیت کوین را برای استفاده از خدمات سایر سایت هایی که از آن پشتیبانی می کنند یا جهت خریدن کالا به کار ببرید.

• حتی می‌ توانید این ارز را نگه دارید و پس از آن که ارزشش بالا رفت آن را با چیز دیگری که نرخش برابر با آن است، مبادله کنید.
• بیت کوین به جز استفاده های پولی، کاربرد دیگری ندارد. ولی کوینهای دیگر دیجیتالی نظیر Dash هستند که ویژگی ‌های زیادتری دارند.

Dash کوینی است که کاربرها با استفاده از آن می توانند رأی هم بدهند.

توکن چیست و تفاوت آن با کوین در چیست؟

آن نوعی دارایی دیجیتالی است که با استفاده از آن می توانید در پروژه‌ های به خصوص کاری، پرداخت و عملکردهای شبیه با کوین ها را انجام بدهید.

ولی تفاوت کوین و توکن در این مورد است که کوین، اجازه ی مشارکت در شبکه را به دارندگانش می دهد ولی توکن ها به طور معمول روی پلتفرم بلاک چینی دیگر تشکیل می شوند.

توکن ها امکان دارد نشانده ی سهم شرکتی باشند و جهت استفاده در اپلیکیشن یا پروژه ای به خصوص به کار برده شوند.

به عنوان نمونه بلیط شرکت در یک ورزشگاه یک توکن به شمار می ‌آید؛ چون در زمان و مکان به‌ خصوصی از آن استفاده می شود.

پس این امکان برای شما وجود ندارد که به یک کافی شاپ بروید و مثلا صورت حساب آن را با بلیط ورزشگاه پرداخت نمایید.

در واقع این بلیط فقط برای ورود به سالن ورزشگاه به خصوص و در زمان معینی قابلیت استفاده شدن را دارد.

توکن های دیجیتالی شبیه یکدیگر هستند یعنی همه ی آن ها تنها در پروژه های بخش به خصوصی جهت سودآوری مورد استفاده قرار می ‌گیرند.

به وجود آوردن یک توکن هم راحت ‌تر از وجود آوردن یک کوین است؛ زیرا برای ایجاد کردن توکنی، احتیاجی به وجود آوردن کد تازه و یا عوض کردن کد موجود نیست.

در واقع شما باید برای ساخت توکن با کمک الگویی استاندارد از برنامه هایی چون اتریوم استفاده کنید.

اتریوم دارای بلاک چین می باشد لذا هر شخصی می تواند با گذراندن چند مرحله، توکن مورد نظرش را به وجود آورد.

در حقیقت اتریوم اولین پلتفرمی به شمار می ‌آید که حرکت به وجود آوردن توکن را آسان ‌تر کرد.

انواع توکن

توکن ها شکل های مختلفی دارند که در یکی از دسته بندی های زیر جای می‌ گیرند. این دسته بندی عبارت است از:

امنیتی

این مجموعه نشان ‌دهنده ی یک دارایی نظیر مشارکت کردن در منبع های فیزیکی، جریان‌ های درآمدی، کمپانی ها و یا حق دریافت سود سهم ها است.

عملکرد این توکن های امنیتی هم به اوراق قرضه، مشتقات یا سهام شباهت دارد.

پرداختی

به طور معمول این دسته از توکن ها کارکرد یا ارتباطی با تحقیق های توسعه ای دیگری ندارند. در حقیقت این توکن‌ ها را کریپتوکارنسی گویند که هدف آن ها سیو ارزشی است.

نظیر پول نقد و طلا که به وسیله ی آن کاربر می تواند خرید و فروش یا تراکنش های مختلف مالی را انجام تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها دهد.

قصد این ارزها این است که عملکردی همانند دلار و یورو را دارا باشند با این فرق که مورد حمایت دولت یا نهاد دیگری قرار نگیرند.

کاربری

این دسته، دسترسی به خدمات و کالاهای پروژه ای به خصوص را فراهم می نمایند.

علاوه بر آن، این دسته را می ‌توان برای اعمال تخفیف ها یا دسترسی منحصر به فرد به کالا یا خدمات پروژه ‌ای به کار برد.

جمع بندی تفاوت کوین و توکن

تفاوت این دو اصطلاح در این است که کوین ها ارزهایی هستند که قابلیت استفاده جهت خرید و فروش را دارند و تنها، روشی برای پرداخت به حساب می ‌آیند.

ولی توکن ها می توانند نشان دهنده ی سهام شرکتی نیز باشند. هم چنین امکان دسترسی به خدمات یا کالاهای خاص و کارکرد های بسیار دیگری را دارند.

کوین ها کاملاً مستقل عمل می ‌کنند؛ یعنی زیر نظر دولت خاصی نیستند ولی توکن ها فقط برای پروژه ای به خصوص به کار گرفته می ‌شوند.

اما در صورتی که در زمینه ی بازارهای مالی نیاز به آموزش دارید، می توانید به سایت آکادمی طهرانی مراجعه نمایید.

مهم‌ ترین تفاوت های میان کوین و توکن

اکثر افرادی که در بازار ارزهای دیجیتال در حال فعالیت هستند، کوین و توکن را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند. در صورتی که برخلاف تصور عموم مردم این دو به دو مفهوم مختلف اشاره دارند و تفاوت‌های زیاد و قابل مشاهده‌ای با یکدیگر دارند. با توجهه به اینکه این دو اصطلاح بسیار رایج است، سوال‌های زیادی در خصوص تفاوت این دو بیان می‌شود. برای همین ما در این مقاله از بیت سرور به معرفی تفاوت کوین و توکن می‌پردازیم.

کوین چیست؟

به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد، کوین گفته می‌شود. برای مثال می‌شود به بیت کوین و اتریوم اشاره کرد که رمزارزهایی هستند که بلاکچین اختصاصی خود را دارند. هر کوین از صفر طراحی و برنامه ریزی می‌شود و بلاکچین آن هدف خاصی را دنبال می‌کند. برای مثال بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم معتمد را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

اما توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند که این ویژگی‌ها عبارتند از:

• قابل‌تعویض‌
• قابل‌تقسیم‌
• قابل‌پذیرش‌
• قابل‌انتقال‌
• ماندگار
• و عرضه محدودی

همچنین کوین‌ها دارای مشخصه‌های متفاوت و مخصوص به خود هستند. این مشخصه‌ها نیز عبارتند از:

• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند. یعنی به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج را دارند.

استفاده از کوین ها

از کوین‌ها در موارد مختلفی استفاده می‌شود. اما معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. همانطور که گفتته شد کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. چند مورد از موارد استفاده آنها در زیر اشاره شده است.

• برای انتقال پول
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود

توکن چیست؟

توکن، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قراردارد هوشمند مانند اتریوم است. این پلتفرم‌ها به کاربر اجازه می‌دهد تا از بلاکچین به نحو مورد نیاز خود استفاده کنند. ایجاد توکن‌هایی که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند و مدیریت آن‌ها یکی از استفاده ها از این پلتفرم‌های قرارداد هوشمند است.

برای مثال، رمزارز تتر TRC20 یک توکن بر بستر بلاکچین ترون است. TRC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین ترون است. توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند. یعنی یک توکن تتر TRC20 را میتوان با یک توکن دیگر مانند بیت تورنت در یک تراکنش معامله کرد. پروژه‌های توکن، بخش مهمی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. این پروژه‌ها علاوه بر مزایای اصلی خود، برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. برای مثلا برای انتقال تتر بر بستر TRC20 باید کارمزد شبکه را به صورت ترون پرداخت کرد.

انواع توکن

توکن‌ها دارای انواع مختلفی هستند که در یک طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند. این طبقه بندی شامل موارد زیر می‌شود:

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

• توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است. (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند. با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

مزیت ایجاد توکن‌ها؟

ایجاد یک شبکه بلاک چین، بسیار زمانبر و نیاز به صرف انرژی زیادی خواهد داشت. توسعه‌دهندگان، به‌جای صرف زمان خود برای ایجاد یک شبکه بلاک چین، می‌توانند این زمان و هزینه را ذخیره کنند. آنها می‌توانند تنها زمان خود را به ایجاد یک توکن بر روی شبکه بلاک چین موجود (مثل اتریوم و نئو) گذاشته و از منافع آن بهره ببرند.

تفاوت میان کیف پول‌های کوین و توکن

یک تفاوت مهم و اساسی که بین توکن و کوین وجود دارد، کیف پول و نحوۀ ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. در واقع هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد. این کیف پول یا آدرس در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. به عبارتی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

اما توجه کنید که این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود. اما همواره تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت.

در این مقاله تفاوت کوین و توکن گفته شد. شما می‌توانید برای دریافت آی پی ثابت و سرور مجازی ترید از وب‌سایت بیت سرور کمک بگیرید و یا با مشاورین ما با شماره ۰۷۱۹۱۳۰۱۰۴۲ یا ۰۷۱۹۱۳۰۱۴۴۲ تماس حاصل فرمائید.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

غالب افرادی که تازه وارد عرصه معاملات ارزهای دیجیتال میشوند در بررسی تفاوت بین کوین و توکن گیج میشوند و گاهی اوقات این اصطلاحات را به جای یکدیگر به کار میبرند و یا هنگام مراجعه برای کیف پول دیجیتال خود، از نام هر دو آنها همزمان استفاده میکنند. در حالی که تفاوت زیادی بین کریپتو کوین‌ها و کریپتو توکن‌ها وجود دارد که هر کسی که قصد ورود به معاملات ارزهای دیجیتال را داشته باشد، باید آنها را بداند.

تفاوت کوین و توکن

کوین چیست؟

کوین‌ها یا همان سکه‌های دیجیتال، درواقع نوعی از دارایی هستند که بلاکچین مخصوص به خود را دارند. برای مثال میتوان به ارزهایی مانند بیت کوین، لایت کوین و یا اتر اشاره کرد که هر یک از آنها بلاکچین خاص خود را دارند.

درواقع میتوان گفت که بیت کوین فقط در بلاکچین بیت کوین کار میکند، اتر فقط در بلاکچین اتریوم کار میکند و به همین شکل، دیگر انواع کوین‌ها نیز فقط در بلاکچین مخصوص خودشان کار کرده و ارزش دارند.

معاملات سکه‌های دیجیتال میتوانند بین فردی با فرد دیگر انجام شود اما در طی این معامله، هیچگونه سکه فیزیکی‌ای هنگام ارسال و یا دریافت آنها، جا به جا نمیشود. تمامی این سکه‌ها داده‌هایی در این پایگاه داده عظیم جهانی هستند و این پایگاه داده (یا همان بلاکچین) کلیه معاملات مربوط به این سکه‌ها را ردیابی کرده و آنها را بررسی و تایید میکند.

اگر با بلاکچین آشنایی ندارید، حتما سعی کنید اطلاعاتی درباره آن به دست آورید. چرا که درک مفهوم بلاکچین در درک تفاوت کوین و توکن اهمیت زیادی دارد.

کوین چگونه استفاده می شود؟

تفاوت کوین و توکن

سکه‌های دیجیتال فرقی با سکه‌های فیزیکی ندارند و معمولا به همان شکلی استفاده میشوند که ما از سکه‌ها در دنیای واقعی استفاده میکنیم. یعنی درواقع آنها هم دقیقا مثل سکه‌های دنیای واقعی، ارزش مالی داشته و به عنوان پول استفاده میشوند.

همانطور که ما در دنیای واقعی برای نگهداری سکه‌هایمان از قلک یا کیف پول استفاده میکنیم، در بستر مجازی نیز انواع مختلفی از کیف پول‌های الکترونیکی وجود دارند که میتوانیم سکه‌های دیجیتال خود را در آنها ذخیره کنیم. پس در کل میتوان گفت که سکه‌ها از لحاظ مالی تفاوتی با پول واقعی ندارند. از سکه‌ها به هدف‌های مختلفی استفاده میشود که برای مثال میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

– یکی از ویژگی‌های مهم کوین‌ها در این است که میتوان آنها را ذخیره کرد و بعدا آنها را با چیز مفید دیگری معاوضه کرد.

بیت کوین میتواند مثال خوبی برای توضیح تمام این موارد باشد تا بتوانید به خوبی کارایی سکه‌ها را درک کنید. از بیت کوین می‌توان برای پرداخت قیمت مربوط به انواع مختلفی از کالاها و خدمات در سراسر فضای اینترنت استفاده کرد و حتی در بسیاری از مکان‌های واقعی نیز می‌توان آن را به کار برد.

تفاوت کوین و توکن

همچنین بیت کوین این قابلیت را دارد که برای مدت زمانی طولانی آن را ذخیره کنید و هیچ اتفاقی هم برایش نمیافتد و بعدها اگر بخواهید میتوانید آن را با چیزی با ارزش برابر با مقدار بیت کوینی که دارید، معاوضه کنید. علاوه بر این تمامی چیزهایی که خریداری میکنید میتوانند به واحد بیت کوین قیمت گذاری شوند.

به جز این کاربردهای پولی و مالی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد اما انواع دیگری از سکه‌های دیجیتال هستند که ویژگی‌های بیشتر و مفیدتری به عنوان یک نوع پول دارند. با هم ویژگی‌های برخی از آنها را بررسی میکنیم:

– اتر (Ether)

از اتر به عنوان واحد پول برای معاملات شبکه اتریوم استفاده میشود که در آن میتوان روی اتریوم، توکن ایجاد کرد اما برای ارسال این توکن‌ها به اتر نیاز است.

– نئو (NEO)

نئو نیز مانند دیگر انواع سکه‌های دیجیتال، در کیف پولتان ذخیره شده و روی آن سود میرود. سود سهام کریپتو کوین‌ها به انواع خاصی از دارایی‌ها اهدا میشود. به سهام نئو، GAS گفته میشود. این مبلغ به کاربرانی پرداخت میشود که سکه‌ها را در کیف پول خود ذخیره میکنند. این امکان فقط در بلاکچین‌هایی وجود دارد که از توافق PoS (Proof of Stake) پیروی میکنند. برای انتقال نئو نیز مانند اتر باید مقداری GAS به عنوان هزینه تراکنش بپردازید.

– دَش (DASH)

دش این امکان را به کاربران میدهد که برای به روزرسانی شبکه DASH کسانی که به اندازه کافی دَش داشته باشند، میتوانند برای تصمیم گیری در مورد بروزرسانی‌ها رای دهند و درواقع برای بروزرسانی از نظرات و ایده‌های کاربران نیز استفاده میکنند.

تفاوت کوین و توکن

علاوه بر موارد گفته شده انواع دیگری از سکه‌های دیجیتال نیز وجود دارند. در وب سایت Coinmarketcap تا به حال بیش از 900 نمونه مختلف از سکه‌های دیجیتال نام برده شده است. امروزه بزرگترین دارایی‌های دیجیتال همگی با سکه‌های دیجیتال ارزش گذاری میشوند.

نکته: در کنار اسم هر یک از کریپتو کوین‌ها، تیکری 3 یا 4 حرفی نوشته میشود که نشانگر نام آن است. در عمده معاملات نیز از همین تیکرها به جای نام کامل آن سکه استفاده میشود. برای مثال تیکر بیت کوین به صورت BTC نوشته میشود.

توکن چیست؟

اغلب توکن‌ها را نیز سکه‌های دیجیتال مینامند اما این درست نیست و درواقع یک تفاوت عمده بین توکن‌ها و کوین‌ها وجود دارد.

توکن‌های در بلاکچین‌های موجود ایجاد میشوند. پلتفرم اتریوم متداول‌ترین پلتفرم بلاکچین برای ایجاد توکن است و به توکن‌هایی که در آن ساخته میشوند ERC-20 گفته میشود.

علاوه بر اتریوم، پلتفرم‌های دیگری نیز مانند NEO، Waves، Lisk و Stratis نیز وجود دارند که میتوان روی آنها توکن ایجاد کرد. هر کس میتواند توکن دلخواه خود را در یکی از این سیستم‌ها ایجاد کند.

ایجاد توکن کار خیلی راحتی نیست و معمولا به تازه واردها توصیه نمیشود اما اگر کسی کمی تجربه برنامه نویسی داشته باشد میتواند ساخت آنها را امتحان کند.

هدف استفاده از توکن‌ها

پس از ایجاد توکن، معمولا از آنها برای فعال کردن برنامه‌های خاصی استفاده میشود. به عنوان مثال Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به آپشن‌های مختلفی را در بستر Musicoin میدهد، مانند تماشای کلیپ موسیقی یا پخش آهنگ. برخی توکن‌ها نیز به هدف نمایش چیزی فیزیکی ایجاد میشوند.

توکن و کوین (token vs coin): تفاوت در چیست؟

امروز، ما موضوعی را بررسی می‌کنیم که اغلب افرادی را که در حوزه ی ارزهای دیجیتال تازه کار هستند گیج می‌کند. گاهی اوقات افراد از واژه “coin” برای اشاره به آنچه دیگران “token” می‌نامند و از “token” برای اشاره به آنچه دیگران با عنوان “coin” استفاده می‌کنند، استفاده می‌نمایند.

برخی از افراد از هر دو نام برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتالی موجود استفاده می‌کنند. با این حال، تفاوت‌های بسیار زیادی بین سکه‌های رمزنگاری و توکن‌های رمزنگاری وجود دارد. بنابراین مهم است که بدانید آنها چیستند؟

کوین چیست؟

سکه دیجیتال (کوین) دارایی‌ای است که بومیِ بلاک چین خود می‌باشد. بیت کوین، لایت کوین یا اتر را در نظر بگیرید. هر یک از این کوین ها در بلاک چین مخصوص به خود وجود دارند. بنابراین ، برای روشن تر شدن مطلب:

بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین اجرا و کار می‌کند.
اتر بر روی بلاک چین اتریوم اجرا و کار می‌کند.
NEO بر روی بلاک چین NEO اجرا می‌شود و کار می‌کند .

معاملات سکه‌های دیجیتالی می‌تواند از فردی به فرد دیگر انجام شود. با این حال ، هنگام ارسال و دریافت، هیچ سکه فیزیکی جابجا نمی‌شود. همه “کوین ها” به عنوان داده‌های یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شوند.

نکته: قبل از ادامه خواندن این مطلب – اگر هنوز با فناوری بلاک چین آشنا نیستید، مقاله‌ی بلاک چین ما را بخوانید.
مهم است که قبل از درک تفاوت بین کوین و توکن ، بلاک چین را بفهمید!

چگونه از کوین استفاده می‌شود؟

کوین های دیجیتال عموماً همانند سکه های واقعی استفاده می‌شوند (به عنوان پول). می‌توانید به کوین هایی مانند بیت کوین ، لایت کوین و مونرو، درست مانند سکه های کیف پول یا قلک خود فکر کنید. اغلب، آنها هیچ هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول و ایجاد سود ندارند.

از کوین ها برای موارد زیر استفاده می‌شود

برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آنها مبلغی را بدهید و یا دریافت کنید).
به عنوان ذخیره ارزش (می‌توان آنها را ذخیره کرد و بعداً با چیزی مفید جایگزین کرد).
استفاده به عنوان واحد حساب (می‌توانید کالاها یا خدمات را با استفاده از آنها قیمت گذاری کنید).

بیایید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که جملات بالا را درک کرده اید. BTC می‌تواند برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز مورد استفاده قرار گیرد. می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی افتد. همچنین می‌توانید بعداً آن را با چیزی با ارزشِ برابر عوض کنید.

به غیر از این استفاده‌های پولی، هیچ کاربرد دیگری برای بیت کوین وجود ندارد و صرفا از آن به عنوان پول استفاده می‌شود. با این حال ، برخی از کوین های دیجیتال (مانند Ether ، NEO و DASH) دارای ویژگی های بیشتری هستند و فقط به عنوان یک پول مفید نیستند.

مواردی از استفاده‌ی توکن و کوین ها غیر از مصارف پرداختی و مالی

•اتر (ETH) برای تقویت معاملات در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن ها می‌توانند بر روی اتریوم ساخته شوند. همچنین هزینه‌های استخراج را تأمین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پاداش می‌دهد).

• سود سهام NEO در کیف پول دیجیتالی مخصوصش واریز می‌شود. این سود با عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن ها می‌توانند بر روی NEO ساخته شوند‌، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه NEO، باید GAS را به عنوان هزینه تراکنش بپردازید. به همان روشی که Ether برای پرداخت هزینه Ethereum استفاده می‌شود.

•در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی‌ای از Dash به کاربران اجازه می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند. اگر ایده ای برای ارتقاء شبکه DASH وجود داشته باشد، کسانی که دارای Dash کافی هستند می‌توانند تصمیم بگیرند که آیا ارتقا باید انجام شود یا خیر. این حق رأی به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر دهند.

نمونه هایی از کوین ها:

امروزه همه دارایی های دیجیتالی با ارزش بازار به عنوان کوین (سکه) تعریف می شوند. با این حال، همه سکه ها ارزش بازار بالایی ندارند. وب سایت Coinmarketcap بیش از 900 نمونه مختلف کوین را فهرست کرده است.

توکن چیست؟

توکن ها اغلب سکه های دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست و تفاوت عمده ای وجود دارد! توکن ها در بلاک چین های موجود ایجاد می‌شوند. در حقیقت، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده اند به عنوان توکن ERC-20 شناخته می‌شوند.

موارد دیگری مانند NEO ، Waves ، Lisk و Stratis وجود دارند. همانطور که در بالا ذکر شد، توکن های روی بستر اتریوم به عنوان توکن ERC-20 شناخته می‌شوند، اما NEO از توکن های معروف به توکن های NEP-5 استفاده می‌کند. هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این سیستم عامل ها ایجاد کند.

نحوه ایجاد توکن ها:

در واقع به طرز شگفت آوری توانایی فنیِ کمی نیاز دارد. ما آن را به یک مبتدی توصیه نمی کنیم، اما برای کسی که تجربه برنامه نویسی کمی هم دارد، آنقدرها که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. با این حال ، توسعه دهنده ،باید برخی از کوین های بومی را برای آن بلاک چین هزینه کند.

به عنوان مثال ، اگر توکن در بستر Ethereum ایجاد می شود، سازنده باید مقداری Ether هزینه کند تا ماینرهای شبکه اعتبار تراکنش را تأیید کنند. مهم است که به خاطر داشته باشید که هزینه‌ها برای همه معاملات توکن در بلاک چین باید پرداخت شود، نه فقط برای ایجاد توکن.

بنابراین ، هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شده است، باید از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند. این همان چیزی است که معاملات کوین ها نیاز به پرداخت هزینه به کسانی که امنیت شبکه را پرداخت می کنند، دارد.

هدف از ایجاد توکن ها

اکثر توکن ها برای استفاده با برنامه های غیر متمرکز یا dApps وجود دارند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چند واحد می‌خواهند بسازند و این توکن های جدید در هنگام ایجاد به کجا ارسال می‌شوند. پس از ایجاد ، اغلب از توکن ها برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه ای که برای آنها طراحی شده اند، استفاده می شوند.

به عنوان مثال ، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان می دهد به ویژگی های مختلف بستر Musicoin دسترسی داشته باشند. از جمله این ویژگی‌ها می‌تواند تماشای موزیک ویدئو یا پخش آهنگ باشد.

مزیت بزرگ ایجاد یک توکن:

از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در وقت و منابع آنها صرفه جویی می‌شود. آنها می‌توانند در عین بهره مندی از امنیت بلاک چین بومی، از ویژگی‌های ارزهای رمزنگاری شده با برنامه خود استفاده تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها کنند.

زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می دهد. (اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد می‌کردند، باید ماینرها را نیز برای تأیید تراکنش های خود پیدا کنند). برای ایجاد یک بلاک چین قوی که قابل حمله نیست، به ماینرهای زیادی نیاز است. بسیار منطقی است که بسیاری از رایانه‌ها روی یک بلاک مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن کار کنند، فعالیت نمایند، تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتا متمرکز وجود داشته باشد.

سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه ، هتل و غیره) استفاده کنید.
هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود در آن استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک چین تأیید کند.

پلتفرم Civic

هرچه بیشتر از برنامه استفاده شود، اعتماد شخص ثالث به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic بیشتر می‌شود. توکن CVC برای معامله در خدماتی مرتبط با هویت استفاده می‌شود. برای پرداخت شناسه (بانک‌ها ، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام چک‌های مورد نیاز در ” Know your customer ” استفاده می‌شود.

سوابق این مورد در بلاک چین ذخیره می‌شود. برخی از CVCها نیز برای شما، کاربر ارسال می کنند. این امر برای تشویق استفاده از سیویک است زیرا شرکت‌هایی که نیاز به تأیید اسناد دارند، در نهایت باید از کاربران توکن بیشتری بخرند.
این موضوع باعث ایجاد اقتصادی می‌شود که در آن، همه برای مشارکت پاداش می‌گیرند.

همانطور که مشاهده می‌کنید ، توکن سیویک به گونه ای عمل می‌کند که فراتر از استفاده پولی است. همچنین ، پلتفرم Civic BTC ، ETH یا NEO را برای استفاده از خدماتِ آنها نمی پذیرد. (این فقط در مورد توکن CVC است). اما هر تراکنش به مقداری Ether نیز احتیاج دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید برای انجام تراکنش‌ها پول پرداخت کنند.